Wieża Bismarcka w Żaganiu to prawie 20-metrowa konstrukcja stojąca na wzgórzu. Została wzniesiona w latach 1908 – 1909 roku w niemieckim Sagan. Budowla upamiętniająca niemieckiego kanclerza Otto von Bismarcka. Jest jednym z nielicznych tego typu obiektów w Polsce. Inicjatorami budowy wieży byli radcy stanu Neefe i Obischau w sierpniu 1902 r. W 1904 roku zawiązał się komitet organizacyjny, który wystosował odezwę do wszystkich organizacji miejskich i jego mieszkańców, aby przeprowadzić zbiórkę pieniędzy i materiałów budowlanych potrzebnych do wybudowania wieży. W 1907 roku do realizacji budowy wieży został wybrany projekt architekta Carla Stahlberga z Jeleniej Góry, zaś prowadzącym budowę wieży był mistrz budowlany Bernikau, a kierownikiem pan Engel z Jabłonowa.
Działkę pod nowy obiekt zakupiono na Wzgórzu Zamkowym, w pobliżu dzisiejszej ulicy Nocznickiego w Żaganiu. Kamień węgielny pod budowę wieży w obecności władz miejskich położono 30 lipca 1908 r. Uroczyste otwarcie nastąpiło 27 czerwca 1909 r. Tego też dnia wieża została przekazana zwiedzającym, zaś wieczorem na głowicy wieży rozpalono po raz pierwszy ogień. Sam obiekt wraz z kosztami jego utrzymania przekazany został miastu. Odbioru wieży dokonał ówczesny burmistrz Heinrich Achilles.
Budowlę wykonano z głazów narzutowych oraz granitu na rzucie prostokąta pochodzącego z kamieniołomu koło Bolkowa. Od wejścia do wieży (od strony miasta) wejście jest flankowane granitowymi kolumnami. Pierwotne drzwi wejściowe dwuskrzydłowe, dębowe zastąpiono kratą. Odpoczywający lew z granitu (rodzaj przedstawienia w formie reliefu –płaskorzeźby – wykonane przez rzeźbiarza Klausa z Monachium) tworzy powyżej portalu (wejścia) jego zakończenie. Przez wejście udajemy się do pomieszczenia, w którym urządzono Salę Chwały, a okna ozdobione były witrażami z herbami kanclerza Bismarcka i miasta Żagania. Na wysokość 5 m po prawej i lewej stronie wieży prowadzą do tarasu ulokowanego z drugiej strony wieży nadbudowane schody każde wyposażone w 24 granitowych stopni. Taras na obudowie wieży wsparto na siedmiu czworokątnych kolumnach z kamienia ciosanego. Pod tarasem znajduje się hala z arkadami tworząca po bokach kuluary, zaślepione pod schodami łukiem kolistym pełnym. Z tarasu na piętro widokowe (znajdujące się na wysokości 15 m) prowadzą schody wewnętrzne z 50 stopniami z granitu. Z piętra widokowego krętymi żelaznymi schodami można było dotrzeć na głowicę wieży do miejsca, gdzie zainstalowana była misa ogniowa która miała średnicę 2,80 m i ważyła 850 kg.
Opis powstał dzięki Panu Mirosławowi z Żagania.