Spichlerz dworski znajduje się na północny-zachód od otoczonego parkiem dworu Gnoińskich. Powstał w pierwszej połowie XIX wieku, kiedy to wspomniany majątek, w 1808 roku nabył Jan Bartosz Rojowski herbu Cholewa. Wybudował murowany dwór i spichlerz. Kolejno majątek przechodził w inne ręce. Na początku XX w. przeszedł na własność rodziny Gnoińskich. Podczas II wojny światowej właścicielka dworu Elżbieta Gnoińska ukrywała się w Rokietnicy, gdzie została aresztowana i przewieziona do obozu w Oświęcimiu. Od 1941 roku zaraz za majątkiem i spichlerzem przebiegała granica oddzielająca Nowe Sioło oraz Cieszanów i „Linia Mołotowa”. Po wojnie losy spichlerza są niejasne. Wiadomo, że w 1993 roku działka, na której stoi spichlerz przeszła własność na Państwowego Gospodarstwa Rolnego Cieszanów, zaś w 1995 roku została przejęta jako masa upadłościowa przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa. W 2022 roku właścicielem spichlerza zostaje Gmina Cieszanów. Spichlerz jako jedyny zachował się z zespołu zabudowań gospodarczych będących zapleczem dla dworu w Nowym Siole.
Spichlerz posiada typową dla takich budynków konstrukcję: szerokie ceglane mury, niewielkie okna, drewniane stropy. Bryła budynku dwukondygnacyjna z cokołem u podstawy oraz gzymsem oddzielającym kondygnacje. Fasada prosta z nadprożami łukowymi nad otworami okiennymi. W oknach drugiej kondygnacji kraty wykonane z krzyżujących się stalowych rurek zamocowanych do ościeżnic. Dach dwuspadowy z dwoma niskimi lukarnami. Wewnątrz budynku schody drewniane z poręczami. Konstrukcja dachu drewniana. Na pierwszej kondygnacji wewnątrz budynku betonowa posadzka zaś na dwóch pozostałych drewniane ułożone na legarach tworzące jednocześnie stropy kondygnacji.
Opis powstał dzięki Pani Urszuli z Cieszanowa
