Jest to jeden z najstarszych obiektów zabytkowych miasta. W 1968 roku został wpisany do rejestru zabytków. Posiada znaczne wartości historyczne, naukowe oraz artystyczne. Zachował on oryginalną bryłę, układ wnętrza, dach, detale architektoniczne oraz stolarkę drzwiową. Jest materialnym świadectwem historii miasta Czarnkowa. Reprezentuje budownictwo mieszkalne z przełomu XVIII/XIX wieku z charakterystycznymi dla epoki rozwiązaniami: formalnymi i dekoracyjnymi. Budynek parterowy, w stylu klasycystycznym. Narożny na rzucie litery L z fasadą 8-osiową i bocznym skrzydłem, dobudowanym w XIX wieku od ulicy Browarnej. Nakryty dachem naczółkowym i dwuspadowym. Pokrycie dachu od strony ulic stanowi dachówka karpiówka ceramiczna. W fasadzie widoczny jest wgłębny portyk z dwiema kolumnami jońskimi oraz pilastrami o żłobkowanych trzonach. Drzwi barokowe, dwuskrzydłowe, z ozdobnymi płycinami, z przeszklonym nadświetlem. Zachowały się oryginale gałki metalowe. Nad oknami zachowane sztukatorskie girlandy i draperie.
Dworek usytuowany w historycznym miejscu, w pobliżu grodu wczesnośredniowiecznego oraz późnośredniowiecznego zamku rodu Czarnkowskich herbu Nałęcz, zniszczonego prawdopodobnie w trakcie budowy browaru (1871 r.), przebudowanego przez Rudolfa Koeppego – właściciela browaru w 1893 roku i noszącego wówczas nazwę browar zamkowy (Schlossbrauerei).
Prawdopodobnie wybudowany został około roku 1805 przez farbiarza Andrzeja Körnera. Körnerowie wywodzili się z zamożnej rodziny, zajmującej się sukiennictwem i handlem suknem w mieście. W późniejszym okresie dworek stał się własnością Emiliana Swinarskiego herbu Poraj, ówczesnego właściciela dóbr czarnkowskich, następnie Felicji Swinarskiej, a w 2 ćwierci XIX wieku Rudolfa Koeppego i jego syna Rudolfa Koeppego juniora – późniejszego właściciela browaru ( 1893 r.). Po wojnie zaadaptowano obiekt na mieszkania. Jest to jeden z historycznych elementów zabytkowego układu urbanistycznego miasta Czarnkowa, jednakże wymaga gruntowej renowacji. Należy podjąć odpowiednie działania, które zapobiegną jego nieodwracalnej destrukcji.
Opis powstał dzięki Pani Romualdzie z Czarnkowa
