Obiekt został wzniesiony na miejscu wybudowanego w 1637 drewnianego kościoła ewangelickiego i pełnił funkcje religijne do końca II wojny światowej. W okresie II Rzeczypospolitej należał do parafii przynależącej do Ewangelickiego Kościoła Unijnego. W latach 1946-1989 znajdował się w nim magazyn. Obecnie jest wykorzystywany jako dom pogrzebowy. Obiekt określany jest także mianem kościoła pw. Serca Jezusowego.
Jest obiektem klasycystycznym z reliktami baroku. Wzniesiony na planie prostokąta. Od strony wschodniej posiada wieżę. Wnętrze halowe z emporami na dwóch kondygnacjach. W świątyni znajdują się osiemnastowieczne nagrobki wystawione wiernym miejscowej parafii ewangelickiej.
Opis powstał dzięki Panu Robertowi oraz na podstawie Kościół ewangelicki w Zdunach – Wikipedia, wolna encyklopedia
