Spichlerz nr 45 jest jednym z 26 zachowanych budynków stanowiących zespół grudziądzkich spichlerzy usytuowanych na skarpie wiślanej stanowiących charakterystyczny element panoramy miasta. Spichlerz datowany jest na 3 ćw. XVII w. Wzniesiony został z wykorzystaniem starszych fragmentów, pozostałych po pożarze miasta z 1659 r. Budynek jest murowany, wzniesiony z czerwonej cegły ceramicznej. W dolnej części elewacji zachodniej miejscowo występują głazy narzutowe, sugerujące kamienną konstrukcję fundamentu spichlerza. Całość przykrywa dach dwuspadowy pokryty ceramiczną dachówką. Obiekt funkcjonuje w niezmienionej formie architektonicznej od lat 50. XX w. Przez swoje usadowienie na skarpie cechą charakterystyczną spichlerza są dwie kondygnacje naziemne od strony Starego Miasta oraz cztery kondygnacje od strony rzeki Wisły.
Spichlerz jest jednym z elementów malowniczej panoramy całego szeregu nadwiślańskich spichlerzy, które od średniowiecza stanowią wizytówkę miasta. Spichlerze zresztą zostały uznane przez Prezydenta RP za Pomnik Historii. Sam spichlerz nr 45 stoi obecnie w bezpośrednim sąsiedztwie głównych reprezentacyjnych schodów prowadzących z Błoni Nadwiślańskich na Stare Miasto.
Opis powstał dzięki panu Aleksandrowi z Grudziądza.
