Dwór w Kitnowie wraz z parkiem krajobrazowym usytuowany jest na wzniesieniu, na południowym brzegu jeziora Kitnowskiego.
Pierwotny dwór, murowany, wzmiankowany w dokumentach w roku 1777 nie zachował się do obecnych czasów, spłonął podczas pożaru w roku 1909. Pałac odbudowano jako stylizowaną okazałą neorenesansową willę włoską z czworoboczną wieżą w latach 1909-1991. Pałac był murowany z cegły i otynkowany. Gmach składał się z parterowego korpusu głównego o dwuspadowym dachu, w którego oś wtopiono czworoboczną wieżę widokową. Wejście do pałacu od strony ogrodu było ukryte w trójarkadowej loggi i poprzedzone tarasem z szerokimi schodami. Cały budynek był zdobiony bogatym detalem architektonicznym. Budynek spłonął ponownie w roku 1928, a zachowany do dzisiaj dwór został zbudowany przez ostatnich właścicieli Kitnowa w roku 1929.
Zachowany do dziś dworek to skromny budynek. Jest to budynek drewniany, oszalowany, częściowo posadowiony na fundamentach pierwotnych i na dawnej piwnicy. Od strony elewacji frontowej wschodniej i tylnej do budynku przylegają betonowe tarasy. Od strony zachodniej do budynku głównego przylega murowana przybudówka, która może stanowić ocalały z pożaru fragment dawnego dworu. Otoczenie dworu stanowi park dworski o powierzchni ok. 3,5 ha. Park ograniczony jest od północy wodami jeziora Kitnowskiego. Park posiada różnogatunkowy, zróżnicowany wiekowo drzewostan. Na uwagę zasługują: aleja grabowo-lipowa, liczne buki, kasztanowce, klony, świerki i modrzewie. W parku, na północny wschód od dworu zachowały się fragmenty dawnego cmentarza rodowego ostatnich właścicieli Muellerów.
Opis powstał dzięki Pani Małgorzacie z miejscowości Mełno.
