Budynek został wzniesiony w latach 1887-1889 jako budynek fundacji na rzecz ludzi biednych i samotnych, założonej w 1941 roku przez generała armii pruskiej Alexandra von Lettow z Pomyska Wielkiego. W budynku do 1940 roku znajdowały się mieszkania dla ubogich, a od 1940 umieszczano w nim przymusowych robotników. W 1945 roku zaadaptowano budynek do potrzeb szkoły. Powstała tu pierwsze polska szkoła w Słupsku. Bryła obiektu i dekoracje mają renesansowy charakter o niepowtarzalnej kompozycji kolorystycznej. Na elewacji znajdują się dwie tarcze herbowe założyciela fundacji. Budynek ma wysokie wartości architektoniczne nie tylko ze względu na elewacje ale również wnętrza. Zachowane pierwotne elementy wystroju budynku tworzą spójną całość i ukazują ówczesne trendy wykończenia wnętrz. Wartością budynku jest również to, że na stałe związany on jest ze współczesną historią szkolnictwa jako miejsce początku odradzającej się powojennej edukacji. Budynek pełni funkcję szkoły od 1945. Częścią budynku jest obszerny, częściowo dwukondygnacyjny strych.
Opis powstał dzięki Pani Wioletcie ze Dębnicy Kaszubskiej
