Sosnowiec jest miastem o bogatej historii i pięknej przyrodzie. Wiele z tego co cenne i warte uwagi zostało zatracone. Pozostały jednak nieliczne perełki, o których należy pisać i mówić. Trzon historii rodu sosnowiecki Schöenów stanowi przyjazd trójki rodzeństwa (Franza, Ernsta i Fanny) w 1875 roku. W tamtym czasie nie funkcjonowała jeszcze nazwa Sosnowiec, gdyż miasto uzyskało prawa miejskie dopiero w 1902 r. Tak więc przedstawiciele rodziny fabrykantów z Saksonii dotarli do osady zwanej Sosnowice. Przyjazne warunki do rozwoju działalności przemysłowej spowodowały, że obaj bracia założyli swoje przędzalnie włókiennicze. W przypadku Franza była to przędzalnia wigoniu na Sielcu, a Ernst na przędzalnię czesankową wybrał Środulę.
Konieczność ciągłego nadzoru nad prowadzonym biznesem doprowadziła do tego, że Ernst rozpoczął budowę swojego pałacu. Datuje się, że Pałac Schöna wybudowany został pomiędzy 1884 r. a 1894 r., jednak brak jest szczegółowych danych, w tym także o autorze projektu neobarokowej budowli. Wiadomo jednak, że budowę pobliskiego pałacu Wilhelma ukończono w 1900 r. i stanowił on obiekt gościnny. Oba te pałace uzupełnione zostały o założenie ogrodowo-parkowe, które zlokalizowane jest w rejonie ulicy Chemicznej oraz Elżbiety i Wilhelma Schenów. Park założony przez Ernsta Schoena to niezwykłe bogactwo flory i fauny w Sosnowcu. Liczące około 134 lata założenie niegdyś tętniło życiem i było chlubą saksońskiego rodu. Obecnie o jego wartości stanowi neobarokowy pałac i cenny drzewostan, wśród którego 11 drzew ustanowiono pomnikami przyrody ożywionej. Do dnia dzisiejszego przetrwało ich zaledwie 10.
Datuje się, że park powstał w latach 1884-1885 r. i miał odzwierciedlać filozofię Dalekiego Wschodu. Głównym założeniem takich ogrodów jest idea odnalezienia harmonii, ukojenia i ciszy wewnętrznej. Natomiast pod względem kompozycyjnym najważniejszym elementem w klasycznym ogrodzie Dalekiego Wschodu jest woda jako symbol życia i ruchu. Dzięki temu głównym elementem zespołu pałacowego był staw, który został zlikwidowany po zakończeniu II wojny światowej. Obecnie o jego istnieniu świadczy rozległe obniżenie terenu w zachodniej części parku. W 1980 roku pałace wraz z parkiem zostały wpisane do wojewódzkiego rejestru zabytków.
Opis powstał dzięki Panu Przemysławowi z Sosnowca
