Parowozownia została wybudowana w latach 1882-1884. 13 stycznia 1885 miało miejsce oddanie do użytku hali Parowozowni oraz otwarcie linii kolejowej Gołonóg – Sędziszów. W latach 1914-15 – Parowozownia wchodziła w skład austro-węgierskiej Wojennej Kolei Północnej; Pod okupacją niemiecką rękami Polaków i Żydów zbudowano wachlarz oraz budynki zaplecza gospodarczego Parowozowni. Po wojnie rozpoczęto rekrutację załogi, porządkowanie zakładu i odbudowę stacji Tunel. W 1989 zakończono eksploatację trakcji parowej w MD Sędziszów, parowóz Ty51-15 ustawiono jako pomnik techniki przy Domu Kultury Kolejarza.
Sędziszowski kompleks to jedna z najciekawszych polskich parowozowni. To ogromny obiekt, zaopatrzony w obrotnicę i początkowo mieszczący 37 stanowisk. Obok niego wybudowano wieżę ciśnień, którą prawdopodobnie w latach II Wojny Światowej zastąpiono obecnie istniejącym obiektem.
Całość kolejowych zabudowań, dziś opuszczonych i niszczejących, świadczyła dobitnie o randze, jakiej miał wówczas Sędziszów jako kluczowa stacja kolei iwanogrodzko – dąbrowskiej.
Opis powstał na podstawie: Parowozownia Sędziszów – Ostatnia Fabryka Parowozów (parowozy.opole.pl) oraz Sędziszów – parowozownia – Strażnicy Czasu (straznicyczasu.pl)
