W 1905 roku rada miejska w Ostrzeszowie zdecydowała o budowie wodociągów. Do budowy przystąpiono kilka lat później, projekty wykonał Max Rosenquist z Wrocławia, a generalnym wykonawcą była firma Dittmar Wolfsohn &Eisenbeton AG. Wśród dziesięciu innych kooperantów znalazło się sześć lokalnych polskich firm, które zakończyły prace w styczniu 1917 r. Wieża wodociągowa o wysokości 48 m podzielona jest na siedem kondygnacji. Na wysokości 30 m nad tarasem widokowym wsparty na ośmiu słupach znajduje się zbiornik wodny o pojemności 250 m3. Do lat 70. ubiegłego wieku taka ilość wody zabezpieczała potrzeby mieszkańców. W następnych latach znaczenie wieży malało i w połowie lat osiemdziesiątych zaprzestano z niej korzystać. W 1998 roku obiekt został wpisany do rejestru zabytków i po kilku latach w roku 2007 dzięki dotacji Ministerstwa Kultury i Sztuki (ponad 870 tys. zł.) oraz samorządowi (640 tys. zł.) przeprowadzono w nim gruntowny remont. Powstała w ten sposób wielopoziomowa przestrzeń od lat inspiruje przedsiębiorców i artystów. Na rozpisany w 2005 roku przez Burmistrza Miasta i Gminy Ostrzeszów konkurs „Pomysł zagospodarowania budynku Wieży Ciśnień w Ostrzeszowie” wpłynęły cztery różnorodne prace proponujące utworzenie w wieży izb regionalnych, obserwatorium astronomicznego czy też galerii artystycznych. Na podstawie tych opracowań w 2006 roku powstał projekt „Utworzenie centrum edukacyjno-kulturalnego w budynku Wieży Ciśnień przy ul. gen. Sikorskiego w Ostrzeszowie”, ale niestety pozostał on tylko w szufladach.Opis powstał dzięki Panu Stanisławowi z Ostrzeszowa
