Zespół obiektów koszarowych – tzw. koszary na górze – wybudowano na położonym 20 metrów nad poziomem Drwęcy wzgórzu, na północ od średniowiecznego Starego Miasta, w latach 40-tych XIX w. z rozkazu ministra wojny Hermanna von Boyen. Arsenał, który wzniesiono na planie podkowy, nie przetrwał do naszych czasów. Zachował się jedynie tak zwany tradytor, tuż obok koszarowca, czyli budynek przeznaczony do prowadzenia ognia bocznego. Koszary rozbudowano w latach pięćdziesiątych dziewiętnastego wieku, przystosowując je do przyjęcia I batalionu 4 pułku obrony terytorialnej. Obecnie pokoszarowy zespół funkcjonuje jako osiedle mieszkaniowe. Budynek koszarowca pierwotnie pełnił funkcję składnicy broni, po czym w 1890 r. przejęty został przez 18 Regiment Piechoty im. Karola Wilhelma von Grolmana. Od 1898 r. do I wojny światowej kolejnym użytkownikiem obiektu był II Batalion 152 Regimentu Piechoty im. Zakonu Krzyżackiego. Po I wojnie światowej budynkowi nadano funkcję mieszkalną i usługową, którą pełnił do czasów współczesnych.
Opis powstał dzięki Pani Małgorzacie z Ostródy
