Kościół poewangelicki
w Giżynie
zwycięzcą Konkursu Nasz Zabytek
województwo zachodniopomorskie, edycja 2023
Mieszkańcy gminy Nowogródek Pomorski wzięli sprawy w swoje ręce i zainicjowali zmiany, które już przynoszą wspaniałe efekty.
Zaczęło się od Konkursu Nasz Zabytek Fundacji Most the Most, ale na tym nie koniec!
Poewangelicki kościół przejdzie już niedługo przemianę. Po rewaloryzacji będą korzystać z niego mieszkańcy gminy.
To wszystko dzięki zaangażowaniu lokalnych społeczności, przedstawicieli Giżyna i miejscowych organizacji.
Poznaj ich historię!
Aktualności z Giżyna
Podziękowania i postępy w rewaloryzacji zabytków: Dwór w Przytoniu, Kościół w Giżynie, Młyn nad Lutynią, Pałac w Turwi
1 mln na rewaloryzację Dworku Modrzewiowego w Sieradzu i 1 mln na rewaloryzację Kościoła Poewangelickiego w Giżynie!
Sukces drugiej edycji konkursu 'Nasz Zabytek’. Podsumowujemy i dziękujemy za zaangażowanie!”
Wyniki Pierwszego Naboru do Rządowego Programu Odbudowy Zabytków: 5 Obiektów Współpracujących z Fundacją Most the Most otrzymuje Dofinansowanie!
W Giżynie, stosunkowo małej wsi liczącej ok. 400 mieszkańców są aż dwa kościoły; poewangelicki dziś nieużytkowany oraz katolicki. Dlaczego? Aby poznać odpowiedź trzeba cofnąć się do lat 20. XX w. kiedy to Pomorze Zachodnie, leżące ówcześnie w granicach Niemiec, cierpiało na głód rąk do pracy. Prócz akcji kolonizacyjnych mających przyciągnął nowych mieszkańców sprowadzano również robotników z Polski. Polska społeczność się rozrastała, potrzebowała katolickiego kościoła, który jej staraniem powstał na początku lat 30. Do końca II wojny światowej funkcjonowały dwie świątynie, po jej zakończeniu ewangelicka została przekształcona na magazyn nawozów. Przez te siedemdziesiąt lat obiekt nie był inaczej wykorzystywany i do dziś służy jako magazyn tyle, że już nie nawozów.
Obiekt jest wpisany do rejestru zabytków prowadzonego przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Szczecinie. Zbudowany w stylu neogotyckim, na kamiennym fundamencie, ściany wykonano z kamienia uzupełnionego cegłą, pierwotnie otynkowany, do dziś posiada czytelne sztukaterie. Dach prosty dwuspadowy pokryty karpiówką. Składa się z nawy głównej o wymiarach ok. 17 m x 9 m i wieży ok. 4 x 5 m. Przestrzeń nawy głównej podzielona na trzy równoległe części drewnianymi kolumnami podtrzymującymi strop, znajdujący się na wysokości ok. 5 m. Na kolumnach widoczne pierwotne malowanie, zachowały się pozostałości stolarki okiennej. Widoczne pozostałości chóru, miejsca montażu organów, zakrystii. Stan zachowania dostateczny, dach zachował geometrię, natomiast pokrycie dachowe jej nieszczelne, widoczne zacieki wewnątrz. Stan więźby dachowej dobry z wyjątkiem miejsc infiltracji wody, gdzie widoczna jest korozja biologiczna. Stan ścian jest dobry, brak pęknięć, zawilgocenia, z wyjątkiem jak wcześniej wspomniano miejsc, gdzie wnika do wnętrza woda. Wnętrze obiektu posiada wielki potencjał do adaptacji na funkcje społeczne. Przestrzeń, akustyka, klimat, historia, położenie, duch tego miejsca wzbudzają w odwiedzających uczucia, których nie wywoła żaden nawet najpiękniejszy nowy budynek.
Opis powstał dzięki Panu Januszowi z miejscowości Karsko
