Odcinek obronnego muru miejskiego pochodzący z XIV w. wchodzi w skład obejmował system obronny otwarty od południowo-wschodniej strony miasta, który wraz z basztą łupinową służył do obrony przedpola znajdującego się pomiędzy rzeką Łyną a murem.
Baszta wraz z murem zachowała się do dzisiaj pomimo iż w XVIII i XIX w. wybudowano na nich budynki o funkcji gospodarczej do których jest wejście od strony ulicy Chrobrego. Interesujący nas odcinek ma długość 58,5 m, wysokość części ceglanej waha się od 3,30 m do 3,50 m. Mur w konstrukcji „opus enplectum” wypełniony łupkiem kamiennym i małymi otoczakami. Wątek ceglany muru zbudowany z czerwonych cegieł i cegieł zendrówek w układzie tzw. polskim, ale także miejscowo „wendyjskim”, charakterystycznym dla budowli średniowiecznych.
Od strony ulicy Piastowskiej w murze znajduje się łukiem przykryty otwór furty, bocznego przejścia na międzymurze. Do dzisiaj zachował się ryglowy system zamknięcia furty z gniazdem na belkę. W murze zachowały się otwory maczulcowe, ślady po otworach, w których umieszczano podczas wznoszenia muru rusztowanie. Ze względu na fakt, iż w XVIII i XIX wieku wykorzystano mury jako element wsparcia dla małych budynków gospodarczych m.in. stajni, kuźni, mur obronny zachował się i nadal pełnił dla mieszkających w mieście ludzi funkcję użytkową.
Kolejne przebudowy obiektów posadowionych na murze, zwłaszcza po II wojnie światowej, nadal umożliwiły mu przetrwanie. Stały się atrakcyjnym miejscem nie tylko turystycznie, dostały nową funkcję ” jako uliczka sztuki” na której na zewnątrz, co roku organizowane są wystawy.
Opis powstał dzięki Pani Justynie z Olsztyna.