Zamek w Międzyrzeczu to otoczona fosą średniowieczna twierdza obronna wzniesiona ok. 1350 r. przez Kazimierza Wielkiego. Zamek zlokalizowany jest na niewielkim pagórku w widłach dwóch rzek – Obry i Paklicy. Cały zespół składa się z zamku, muzeum oraz parku.
Przez lata w warowni stacjonowały polskie wojska, strzegące pobliskiej granicy kraju. Dziś z dawnej potęgi umocnień niewiele pozostało. Mury mają kształt podkowy o łącznej długości 145 metrów i 2,6 metrów szerokości (u podstawy więcej). Zachowany jest do wysokości około 9 metrów (na żadnym odcinku nie jest to wymiar pełny). Przestrzeń wewnętrzna wynosi około 1200 metrów kwadratowych.
Na terenie wyspy zamkowej znajduje się zrekonstruowany dom bramny, zniszczony przez wojska radzieckie w 1945 roku. Do zespołu zamkowo-muzealnego należy także karczma wzniesiona poza wyspą, przy obecnej drodze 137. Budynek wzniesiono w XVIII wieku. Po drugiej stronie rzeki Obry (na Winnicy), naprzeciw zamku znajduje się dawny folwark zamkowy z pierwszej połowy XIX wieku. W skład zespołu wchodzą budynki mieszkalne oraz gospodarcze. Całość połączona była z zamkiem drewnianym mostem, obecnie nie istniejącym.
Otaczający zabudowania zamkowy park pochodzi z XIX wieku. Szczególnie cenna jest tu aleja platanów, która biegnie dawnym zewnętrznym wałem grodu. Całość założenia uzupełniają wody Obry i Paklicy oraz fosa zamkowa.
Opis powstał dzięki Panu Rafałowi z Międzyrzecza.
