Budowę murów obronnych rozpoczęto pod koniec XIII wieku, kiedy to mieszczanie średzcy wystąpili do króla Karola Luksemburskiego o zezwolenie na ich wzniesienie. Mury poprowadzono wzdłuż granic miasta i połączono je z zabudowaniami zamku kasztelańskiego, wzniesionego nieco wcześniej, na początku drugiej połowy XIII wieku. W XIV wieku obwarowania musiały być już naprawiane i modernizowane. Obowiązek ten spoczywał na mieszczanach, jednak w 1341 roku nowy władca księstwa, Jan Luksemburczyk, nie chcąc sobie zrażać mieszkańców Środy przekazał miastu dziesięcioletni czynsz, jaki wpłacali Żydzi średzcy do kasy królewskiej, na wzmocnienie miejskich murów obronnych. Fundusze te przeznaczono na budowę siedmiu baszt, z czego czterech bramnych. Miejski mur obronny poprowadzono wzdłuż granic miasta, czyli po obwodzie prostokąta. Jego wysokość wynosiła 5,5 metra, a grubość jedynie 1,2 metra. W koronie zwieńczony był gankiem obronnym, częściowo umieszczonym na odsadzce muru, częściowo (z powodu zbyt małej grubości muru) nadwieszanym po wewnętrznej stronie obwodu.
Opis powstał dzięki Pani Martynie ze Środy Śląskiej oraz na podstawie: https://medievalheritage.eu/pl/strona-glowna/zabytki/polska/sroda-slaska-miejskie-mury-obronne/
