Zbudowany w latach 1424–1428 Zamek Dybowski i niegdyś zlokalizowane przy nim miasto Nieszawa (w swojej dawnej lokalizacji), było wizjonerskim zamierzeniem Władysława Jagiełły, by stworzyć na lewym brzegu Wisły przeciwwagę gospodarczą i militarną dla krzyżackiego Torunia. W 1454 roku król Kazimierz Jagiellończyk wydał tutaj statuty nieszawskie. Od 1456 roku zamek w Dybowie był siedzibą starostów królewskich.
Podczas wojen szwedzko-polskich zamek został spalony przez Szwedów w 1656 roku. W XVIII wieku zamek był własnością rodu Dębskich, natomiast po rozbiorach otworzono w nim gorzelnię. W roku 1813 czterdziestu Francuzów pod dowództwem porucznika Savary wytrzymało w zamku trzymiesięczne oblężenie Rosjan, kapitulując dopiero wraz z Toruniem. W 1848 roku w murach przebito nowe, widoczne do dzisiaj strzelnice. Zamek przetrwał do dzisiaj w postaci ruiny, zachowały się imponujące mury obwodowe, 2-kondygnacyjna wieża bramna i obwarowania.
Zamek znajduje się w sąsiedztwie rezerwatu przyrody „Kępa Bazarowa” nad samą rzeką i jest dostępny pieszo, rowerem oraz łodzią.
Opis powstał dzięki Pani Małgorzacie i Panu Jakubowi z Torunia oraz Zamek Dybów – Wikipedia, wolna encyklopedia.