Kłecki gród swój szczyt osiągnął za panowania pierwszych Piastów, bronił od północy dostępu do Państwa gnieźnieńskiego. Zlokalizowany na przesmyku pomiędzy dwoma jeziorami idealnie spełniał swoją funkcję obronną. Wchodził w skład najważniejszych grodów piastowskich, posiadał szereg osad służebnych, a przyległe podgrodzie posiadało zwartą gęsta zabudowę mieszkalną. Funkcjonował równolegle z miastem lokacyjnym do 1331 r. kiedy to został zniszczony przez krzyżaków. W 1656 r był świadkiem potyczki z wojskami szwedzkimi podczas tzw. Bitwy pod Kłeckiem. Po koniec XVII na wzniesieniu grodziska powstał drewniany kościółek pw. św. Barbary. Następnie na miejscu kościoła powstał cmentarz katolicki, który został zniszczony przez hitlerowców w latach 40 XX wieku. Sam za gród został częściowo zniwelowany. Pozostała północno-zachodnia cześć wału grodowego. Badania kłeckiego grodziska prowadzone były w 1937 przez prof. J. Kosztrzewskiego i jego ucznia Witolda Hensla. Podczas badań wykonano jedno z pierwszych zdjęć z użyciem balonu meteorologicznego. W 2012 z ramienia MPPP w Gnieźnie odbyły przeprowadzone zostały badania rozpoznawcze podczas których ustalono wcześniejszą plemienną metrykę grodu oraz kamienie podwaliny potwierdzono umiejscowienie bramy grodowej, która pełniła również rolę baszty. Kłeckii gród jako jeden z nielicznych grodów wielkopolskich czeka na swoje ponowne odkrycie i przywrócenie do lokalnej pamięci. Umiejscowiony jest przy drodze wojewódzkiej prowadzącej do Kołobrzegu jest częścią nowego Szlaku Piastowskiego. Miejsce grodziska mógłby być doskonałą przestrzenią w ramach której można opowiedzieć bogata historię miasta Kłecka i grodu który posiada jeszcze wiele zagadek.
Opis powstał dzięki Panu Bartoszowi z Kłecka