Konińską synagogę wybudowano w latach 1825-29. W miejsce poprzedniej drewnianej postawiono okazałą synagogę, powiększając ją w latach osiemdziesiątych XIX wieku o babiniec. Pieniądze na budynek do studiowania talmudu i dom modlitwy zwany Bejtha – midrasz dał bogaty kupiec koniński Zalman Zander. Do pierwotnego budynku w 1883 roku od strony północnej dobudowano dwukondygnacyjny element z przeznaczeniem na salę modlitwy dla kobiet, a w części zachodniej przedsionek. Zespolone budynki połączyły dwa dwuspadowe dachy. Sala główna niegdyś w całości dekorowana, obecnie ma zachowane pierwotne, w części zrekonstruowane malowidła na ścianie wschodniej i na czterech kolumnach. W ścianie wschodniej znajduje się szafa – aron ha-kodesz – w świątyni żydowskiej bardzo ozdobna, zasłaniana tkaniną (parochet) – na przechowywanie rodałów czyli fragmentów Tory. Między kolumnami znajdowała się bima – almemor – miejsce czytania rodałów w czasie modlitwy. Murowany budynek synagogi wzniesiono na planie prostokąta, w stylu mauretańsko-bizantyjskim. Jest to jedyna synagoga na terenie dawnego woj. konińskiego wybudowana w tym stylu i zachowana w pierwotnej formie, nietknięta ludzką ręką – nie zniszczyli jej naziści, a i później nie została przebudowana, co pozwoliło zachować jej pierwotne walory i charakter. Lata kiedy w synagodze mieściła się biblioteka publiczna pozwoliły na wytworzenie więzi między miejscem, a mieszkańcami miasta, którzy do dziś z sentymentem i nostalgią wspominają wizyty w synagodze-bibliotece. Wielu koninian z nadzieją wyraża marzenie powrotu biblioteki do synagogi. W końcu jest to budynek Księgi, świątynia Pisma, a fakt ten jest wspaniałym powiązaniem dawnych funkcji synagogi (świątynia i biblioteka) z pomysłem na jej funkcjonowanie w przyszłości. Synagoga jest jedynym ocalałym budynkiem z kompleksu trzech budynków świątynnych: mykwa i Dom Talmudyczny zostały wyburzone.
Opis powstał dzięki Panu Damianowi z Konina
