Willa Szczeklików to jeden z ostatnich, oryginalnych, dobrze zachowanych przykładów zabudowy mieszczańskiej w Pilźnie, z przełomy XIX/XX w. Jest symbolem i jednocześnie ikoną świetności Pilzna jako miasta powiatowego, o bogatych tradycjach urzędniczych, administracyjnych, szczególnie akcentowanych w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Szczeklikowie to ród należący do najstarszych i najliczniejszych rodów Pilzna, rodziny o szerokich tradycjach patriotycznych, zaangażowanej społecznie, której historia nierozerwalnie związana jest z dziejami miasta. W tym domu zainicjowanych zostało

Pierwsza murowana cerkiew w powiecie lubaczowskim, gdzie działa się historia; obiekt znajduje się w centrum miasteczka. Oleszyce były wielokulturowym miasteczkiem przed wojną. Mieszkali tu w pałacu Czartoryscy, Potoccy, Sapiehowie, Działyńscy ale też zwykli ludzie kilku narodowości, którzy dzielnie zmagali się z pogmatwana historią kresów. Opis powstał dzięki Pani Irenie z miejscowości Oleszyce

Drewniana zagroda z Wólki Horynieckiej, złożona z chałupy wzniesionej pod koniec XIX w. i stodoły z lat 20. XX w., należy do najcenniejszych i najbardziej malowniczych zabytków budownictwa drewnianego w powiecie lubaczowskim, we wschodniej części województwa podkarpackiego i na całym Roztoczu. Są to ostatnie zachowane obiekty w regionie kryte strzechą. Oba obiekty są wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa podkarpackiego. W 2021 r. zagroda, znajdująca się w bardzo złym stanie technicznym, została rozebrana i przeniesiona

Cerkiew św. Paraskewy w Nowym Bruśnie – dawna cerkiew greckokatolicka, wzniesiona w 1713 we wsi Nowe Brusno. A-223 z dnia 12.06.1987 r. W latach 1713–1947 użytkowana jako greckokatolicka cerkiew filialna parafii w Starym Bruśnie. Po 1947 świątynia przejęta przez Skarb Państwa, nieczynna kultowo. Opis pochodzi ze strony: https://pl.wikipedia.org/wiki/Cerkiew_%C5%9Bw._Paraskewy_w_Nowym_Bru%C5%9Bnie

Dom ludowy w Majdanie Sieniawskim z 1938 r. został wybudowany dla potrzeb mieszkańców Majdanu Sieniawskiego. W budynku znajdowało się Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej, biblioteka oraz sala widowiskowa ze sceną. W budynku odbywały się zebrania wiejskie, zabawy choinkowe oraz akademie okolicznościowe. Opis powstał dzięki Panu Radosławowi z Adamówki

Budynek powstał w 1830 r jako siedziba administracji dóbr Potockich. Jest wpisany do rejestru zabytków pod numerem A-943. Ma formę parterowego dworku. Wewnątrz znajdują się zbiory obejmujące maszyny parowe, elementy linii rozlewniczych, przyrządy pomiarowe, butelki, etykiety, kieliszki. Są to eksponaty związane z produkcją alkoholu ze szczególnym uwzględnieniem zakładów pracujących w łańcuckich dobrach Potockich. Z wykorzystaniem zabytkowych mebli i wyposażenia zaaranżowano gabinet dyrektora oraz reprezentacyjną salę kominkową. Muzeum

Zamek w Lesku – późnogotycki zamek w dolinie Sanu, obecnie ośrodek wypoczynkowy. Budowę zamku rozpoczęto w roku 1538 w miejsce wcześniejszego drewnianego zameczku po przeprowadzce Kmitów z pobliskiego Sobienia. Zamek był początkową własnością marszałka wielkiego koronnego Piotra Kmity Sobieńskiego herbu Szreniawa. Opis pochodzi ze strony: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zamek_w_Lesku

Synagoga została zbudowana w latach 1626-1654 na miejscu starej bożnicy na stoku wzgórza przy wałach miejskich. W 1838 przebudowano szczyty, dach oraz wystrój wnętrza. Podczas II wojny światowej hitlerowcy zdewastowali synagogę, w której urządzili magazyn. Po wojnie zostały ściany bez okien, zniszczone przypory i puste wnętrze. Po zakończeniu wojny synagoga przez 10 lat stała opuszczona do chwili, gdy w 1957 doszło do zawalenia dachu. Od tego czasu lokalne władze miejskie zainteresowały się losem