Stare Łazienki Mineralne są budynkiem pochodzącym z lat 1863-1866. Zostały wybudowane z inicjatywy ojca polskiej balneologii Józefa Dietla. Są one jednym z najstarszych obiektów zabytkowych w Krynicy-Zdroju i znajdują się na początku krynickiego deptaku. W czasach swej świetności uznawane były za jedne z najbardziej nowoczesnych obiektów tegoż rodzaju w skali światowej. Łazienki Mineralne były dawniej miejscem, gdzie przybywający kuracjusze mogli zażywać wspaniałych kąpieli w wodach mineralnych i borowinach. Kąpiele […]

Dwór był ważnym obiektem dla lokalnej,  przedwojennej społeczności. Mój dziadek pochodzi z Prądnika Czerwonego i dalej nazywa tę okolicę „Za dwory”. Duch tego miejsca związany jest z naturą oraz wiejsko – podmiejską atmosferą. Uważam, że ważne w zachowaniu i uwspółcześnienia funkcji tego zabytku jest również zachowanie  takiej historycznej przestrzeni dworsko – ogrodowej w osiedlowej zabudowie dzielnicy. Opis powstał dzięki Pani Magdalenie

Kossakówka to kultowy dom rodzinny Kossaków – wybitnego rodu, który przysłużył się artystycznie Polsce jak żaden inny. Od dziesiątek lat pozostaje w stopniowej degradacji – dopiero w ostatnim czasie został zakupiony przez Miasto i przekazany Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie. Ten neogotycki dworek należał do Kossaków od 1869 roku. To tu żyli i pracowali wybitni artyści – Juliusz, Wojciech, Jerzy Kossakowie. Tu dorastały Maria Pawlikowska- Jasnorzewska, Magdalena Samozwaniec.

Dwór w Koszycach Małych parterowy, z czterospadowym dachem, powstał na przełomie XIX i XX w. na zlecenie Hirscha Maschlera, dzierżawcy tarnowskiej rzeźni miejskiej. W 1917 r dwór wraz ze spichlerzem zakupiły Siostry Urszulanki, urządzając tam niewielki klasztor, nazywany “Małym Domkiem”. Przebudowano wówczas istniejący w dworku żydowski dom modlitwy na kaplicę z sygnaturką. W 1983 r. zlikwidowano klasztor, zamieniając go na mieszkania socjalne gminy Tarnów. Dwór od dłuższego czasu stał pusty

Budowę Strzelnicy w Kętach na Kęckich Górach rozpoczęto w 1932 roku. Poprzez tę inwestycję chciano uczcić 15. Rocznicę pobytu I Brygady Legionów Polskich w Kętach. Prace budowlane trwały dwa lata i zostały zakończone w 1934 roku, w 20. Rocznicę powstania legionów Polskich. Uroczyste otwarcie Strzelnicy miało miejsce 23 września 1934 roku. W wydarzeniu uczestniczy władze gminy oraz kpt. Adam Ludwik Kryciński, oficer 3 Pułku Strzelców Podhalańskich

Willa Walerego Sławka wybudowana w latach 1934–1935 przez przyjaciół Walerego Sławka wywodzących się z dawnej Organizacji Bojowej PPS, skupionych od 1928 roku w Bezpartyjnym Bloku Współpracy z Rządem Józefa Piłsudskiego od rodziny Łąckich. W 1958 roku obiekt przejął Skarb Państwa, a w 1992 przeszedł na własność gminy Racławice. Obecnie mieści się w nim m.in. Towarzystwo Ziemi Racławickiej. Willa wzniesiona w duchu modernizmu, nawiązuje bryłą do architektury polskich dworków. Parterowa, z użytkowym

Pałac Wodzickich – klasycystyczny pałac znajdujący się w miejscowości Igołomia w powiecie krakowskim, w gminie Igołomia-Wawrzeńczyce. Zaprojektowany pod koniec XVIII wieku przez Piotra Aignera, wybudowany jako wiejska rezydencja Wodzickich. Bez wątpienia to miejsce jest chlubą mieszkańców Igołomi. Pałac ulokowany jest w parku, o kompozycji wykonanej w stylu angielskim, o powierzchni ok. 8 hektarów. W parku tym, znajduje się wiele unikatowych i wiekowych okazów drzew: dęby, lipy, buki i kasztanowce.

Dwór w Gorzeniu Górnym z XVII wieku miał charakter obronny, później mieszkalny. Od II poł XIX wieku własność Tytusa Zegadłowicza a potem jego syna Emila Zegadłowicza (1888-1941) – poety, dramaturga, kolekcjonera. Po 1945 roku własność spadkobierców Zegadłowicza. Nieruchomość sprzedano państwu w l. 1981-1984. Kapitalny remont konserwatorski wykonano w latach 1984-88. Dokończony częściowo społecznie przez Towarzystwo Miłośników Ziemi Wadowickiej po 1990 roku. W latach 1994 – 2000

Przy dawnej ulicy Zamkowej, obecnie Mickiewicza, pod numerem 13 wznosi się budynek głównej siedziby Muzeum w Chrzanowie. Powstał zapewne w XVI w. na terenie dworskim, kiedy właścicielami miasta był ród Ligęzów h. Półkozic. Przez mieszkańców dworu wykorzystywany był wówczas, jako lamus – czyli skarbiec, spichlerz, zbrojownia…a być może także, jako „wieża ostatniej obrony”. Pamiątką po tamtych czasach są zachowane w fasadach duże, półkoliście

Dwór wchodził w skład zespołu dworskiego obejmującego wcześniej również neogotycką kaplicę z początku XX w., czworak, stajnię oraz park. Został wybudowany w 1905 roku (prawdopodobnie na miejscu wcześniejszego niezachowanego dworu), przebudowany po 1945 r. i ok. 1985 r.. Jest to budynek parterowy nakryty dwuspadowym dachem. Przebudowa z lat 40-tych usunęła detale architektoniczne decydujące o uroku obiektu, dokonano też parcelacji ziemi dworskiej, do lat 90-tych we dworze funkcjonowała szkoła podstawowa.