Pałac w Wojtaszycach położony jest w środkowej części wsi, po południowej stronie głównej drogi wiejskiej. Pałac oraz przylegający do niego park dworski według danych z rejestru zabytków powstały w 1792 roku. Wojtaszyce były własnością starego i znanego pomorskiego rodu szlacheckiego von Dewitz z Dobrej. Pałac jest budynkiem murowanym z cegły, otynkowanym. Budynek założony jest na rzucie prostokąta z gankiem wejściowym od frontu (tj. od zachodu) oraz tarasem widokowym od strony parku. Cokół

Ten eklektyczny pałac i park dworski w Witnicy były jedną z nielicznych perełek zachodniopomorskich zespołów pałacowych. Aktualnie zachowały się ruiny pałacu o powierzchni 1 256,12 m2, który powstał w 1840 roku, a został rozbudowany o skrzydła boczne w 1879 roku. Był to budynek dwukondygnacyjny, nawiązujący stylem do eklektyzmu i łączący w sobie różne style (m.in. ryzality, gzymsy, bonie, toskańskie pilastry, półkoliście zamknięte drzwi i okna). Po 1945 roku był siedzibą PGR-u.

Dwór z końca XVIII w. lub początku XIX w. założony na planie prostokąta z piętrowym gankiem od frontu oraz tarasem elewacji ogrodowej. W latach 70 – tych XX w. budynek został zaadoptowany na potrzeby zakładu wychowawczego. Obecnie elewacja skromna, widoczne jedynie pilastry na ryzalitach oraz częściowo zachowane profilowane gzymsy podokienne i gzymsy wieńczące. We wnętrzu zachowała się boazeria w sieni oraz reprezentacyjna klatka schodowa. Dwór znajduje się w otoczeniu

Mur jest przepiękny i warty odrestaurowania. Stanowi przepiękne wejście do zabytkowego po pałacowego parku – pozostałość po rodzinie von Kleist. W tej chwili niestety powoli zaczyna się przewracać i kruszyć. Wielu turystów przyjeżdża go zobaczyć. Na dwóch cokołach znajdują się gryfy, które również warto by było odrestaurować. W tej chwili są niestety osłonięte bluszczem. Opis powstał dzięki Pani Annie z Tychowa

Ruiny kościoła w Trzęsaczu to pozostałość po wybudowanym na przełomie XIV i XV wieku gotyckim kościele pw. św. Mikołaja, który został wzniesiony jako świątynia murowana, prawdopodobnie na miejscu XII-wiecznego kościoła drewnianego. Budynek był wielokrotnie przebudowywany i remontowany. Pierwsze podania, dotyczące jeszcze drewnianego kościoła, mówią, iż znajdował się w centrum wsi i oddalony był o 1800 m od brzegu. W 1750 roku pojawiła się w kronikach parafialnych pierwsza pewna wzmianka o odległości budynku od brzegu

Zabytek wchodzi w skład średniowiecznych obwarowań miejskich, które są jedną z najlepiej zachowanych takich form w Polsce i przetrwały prawie w całości do naszych czasów! Wjeżdżając do miasta, otoczonego kamiennym wieńcem murów, z zabytkowymi kamienno-ceglanymi basztami i bramami – przenosimy się do przeszłości. Mury sukcesywnie są odsłaniane tak aby pochwalić się zabytkową substancją miasta i ją wyeksponować. W ostatnim czasie została odsłonięta Brama Myśliborska, do której przylegała strasząca wszystkich rudera. Udało się ją rozebrać