Dworzec w Gutkowie wybudowano w 1884 r. Jest obecnie jednym z ostatnich zachowanych w województwie warmińsko – mazurskim tzw. dworców barakowych (drewniano-murowane), stanowi więc materialne świadectwo zanikających w regionie tego typu dworców. Jest to aktualnie jedyny dworzec tego typu w regionie w tak dobrym stanie zachowania. Zachował oryginalną formę architektoniczno – funkcjonalną oraz autentyczny materiał. Budynek połączony jest z magazynem spedycji (w konstrukcji ryglowej) oraz nastawnią, z którymi tworzy jedną całość. […]

Dworek powstał w XVIII wieku – a przynajmniej starsza jego część została wybudowana przez ród Grzymałów. Od polowy XIV wieku teren należał do majątku rycerskiego. Następnie tereny wraz z dworkiem zostały wykupione przez ród Belianów, z którego wywodzi się jeden z prezydentów Olsztyna – Oskar Belian, dzięki któremu miasto zaczęło ekspresowo się rozwijać. Wprowadził kanalizację, prąd do miasta, powiększył znacznie jego granice, a także „uzbroił”. Podczas sprawowania funkcji

Początkowo plaża była wąskim paskiem piasku i pokrytym trawą łagodnym zboczem. Z boku stała szopa na łódki, obok na wodzie kołysało się kilka z nich. widać krzątających się robotników i mężczyznę w meloniku siedzącego na łódce. To pocztówka z początku XX wieku podpisana Oletzkoer See mit Badeanstalt. Marrgrabowa. Dawni mieszkańcy miasta byli dumni ze swojego jeziora i chętnie uwieńczali je na niezliczonej ilości pocztówek. Miejskie kąpielisko i niedaleka Marina dla

Kanał Elbląski jest użytkowany nieprzerwanie od 160 lat. W 1978 fragment kanału uznano za zabytek techniki, natomiast w 2011 został uznany za pomnik historii. Kanał Elbląski w 2007 r. w plebiscycie „Rzeczpospolitej” został uznany za jeden z siedmiu cudów Polski. Całkowita długość kanału z odgałęzieniami wynosi 151,7 km, aczkolwiek można spotkać dane określające długość głównego szlaku wodnego na 127,5 km, a odnóg bocznych – na 65 km. Powiązana z Kanałem

Po wybudowanej w II połowie XIV wieku Bramie Lubawskiej do naszych czasów przetrwała tylko baszta, która ma charakter masywnej wieży, wzniesionej z czerwonej cegły, na planie kwadratu, o dwuspadowym dachu, krytym dachówką. Sama Brama Lubawska przed wiekami była główną bramą wjazdową do miasta od strony północno-zachodniej. Brama miała fortyfikowaną wieżę zakończoną blankami i przejazd o podwójnych wrotach. Przed bramą stały dwie dodatkowe wieże, usytuowane na wale między dwiema fosami, połączone ruchomą kratą

Klasztorek to gotycka budowla o charakterze obronnym, usytuowana w południowo-wschodnim narożniku miasta i należąca do miejskich fortyfikacji. Pierwotnie wschodnia jej część spełniała rolę baszty narożnej. W wiekach późniejszych klasztorek wykorzystywany był jako szkoła dla niższego personelu kościelnego, koszary, biblioteka miejska, kino, a nawet spichlerz. Zabytek ten, zniszczony w 1945 r. i odbudowany w latach 1967-1988, został zaadaptowany na filię Archiwum Państwowego. Archiwum przestało użytkować obiekt w 2017 roku,

Dokładny czas powstania Młyna nie jest znany, jednakże uważa się, że powstał znacznie wcześniej niż samo miasto. To właśnie od tej budowli wzięła się niegdyś nazwa Mühlhausen, a obecnie Młynary. Do dzisiaj w herbie miasta widnieje młyńskie koło nawiązujące do dawnego młyna. Historyczne dokumenty potwierdzają działalność młyna w 1327 r. więc należy zakładać, że powstał on w IV wieku. Młyn znajdował się na brzegu dawnego stawu młyńskiego. Woda zmagazynowana w stawie po pokonaniu

Kaplica św. Katarzyny przy ul. Bartoszyckiej 1 to niewielki budynek na rzucie prostokąta, murowany z cegły, przykryty dwuspadowym dachem krytym dachówką ceramiczną. Elewacje szczytowe zwieńczone schodkowymi attykowymi szczytami, rozczłonkowanymi lizenami przechodzącymi w wysokie sterczyny, miedzy którymi są ażurowe, ceglane murki attykowe. Kaplica Św. Katarzyny nie pełni żadnej funkcji od końca II wojny światowej. Mimo położenia przy jednej z głównych dróg, kaplica jest niemal całkowicie zapomniana przez mieszkańców

Stary kościół protestancki został zbudowany przez mistrza budowlanego Schimmelpfenniga, architekta, który tworzył w stylu Karla Friedricha Schinkla. Na południowych Mazurach zachowały się tylko dwa tego typu obiekty. Kościół stoi na historycznym gruncie. Pierwszy kościół został zbudowany około 1565 r. Jest to najstarszy budynek w Kobułtach i okolicznych wsiach. Zbudowano go w latach 1828-1832. Kościół jest również miejscem sakralnym, w ziemi spoczywają zmarli pochowani przed 450 r., w tym ważne osobistości, jak