Kompleks koszarowy znajduje się kilometr poza Grajewem przy drodze do Białegostoku. Został wybudowany w latach 1894–1897 przez Rosjan. Powstał na potrzeby 10. Nowotroicko-Jekatierynosławskiego Pułku Dragonów im. Księcia Potiomkina. Biegnąca droga dzieliła koszary na dwie części: wschodnią i zachodnią. Po zachodniej stronie szosy mieściły się: dowództwo pułku, willa dowódcy, mieszkania oficerskie, izba chorych, kasyno oficerskie i budynek Podoficerskiego Kwaterunku Wojskowego oraz plac sportowy.Po stronie wschodniej znajdowały się

Obiekt zlokalizowany jest na terenie dzielnicy Bojary w Białymstoku. Jest usytuowany u zbiegu ul. S. Staszica i Koszykowej. Powstał w końcu XIX wieku, na działce wydzielonej w 1896 roku, którą od Aleksandra Kocha nabyła Berta Beygert. Berta Beygert była córką i żoną tkacza. Była właścicielką domu do 1932 roku, kiedy to sprzedała ją Marii Emilii Kluge. Po wojnie właścicielem domu był Edward Hermanowski. W 1982 roku był we własności Zarządu Budynków

Jest to piękny drewniany budynek, który niestety z roku na rok coraz bardziej niszczeje. Jest pięknym upamiętnieniem wydarzeń wojennych, w koszarach stacjonował 1. Pułk Ułanów Krechowieckich. Cała dzielnica jest niemym świadkiem zapomnianej już historii, która toczyła się miedzy I i II wojną światową. Budynek służy obecnie jako obiekt mieszkalny dla wielu rodzin. Opis powstał dzięki pani Elizie z Augustowa.

Wieża ciśnień umiejscowiona jest w okolicach parku i Muzeum Wnętrz Pałacowych w Choroszczy. Jest pozostałością po budynkach fabryki włókienniczej, która została zniszczona podczas wojny. Pozostałe budynki zostały przekształcone w kompleks szpitalny. Wieża jest zbudowana z żółtej cegły na planie ośmiokąta. W tej chwili wieża – mimo, że podobnie jak muzeum znajduje się na terenie szpitala – jest porzucona i nieużywana. Opis powstał dzięki pani Darii z Choroszczy.

Dom-żelazko jest ostatnią narożną drewnianą „kamienicą” w Białymstoku. To budynek charakterystyczny dla przedwojennej zabudowy miasta. Tutaj wychował się prezydent Ryszard Kaczorowski. Budynek otoczony jest pustymi placami po wyburzeniach. Sąsiaduje z dwoma odrestaurowanymi niedawno budynkami murowanymi z początku XX wieku (charakterystyczna dla Białegostoku murarka) i współczesnym apartamentowcem. W tle widoczne blokowisko z lat 60. Po drugiej stronie ulicy znajdują się pawilony z lat 70. i 90. oraz resztki

Dworek myśliwski pochodzi z końca lat 60. lub początku 70. XVIII wieku. Prawdopodobnie zaprojektował go Jan Henryk Klemm, który działał na dworze białostockim Jana Klemensa Branickiego. Dworek usytuowano w centrum dawnego kwaterowego ogrodu włoskiego, przy głównej osi, obsadzonej kasztanowcami. To tutaj Józef Kajetan Ossoliński wraz z synem Wiktorem zatrzymywali się podczas krótkich pobytów w Turośni. Dworek jest budynkiem piętrowym z nieużytkowanym poddaszem, częściowo podpiwniczonym,

Park pochodzi z XVIII wieku. Zaprojektował go francuski architekt Pierre Ricaud de Tirregaille. Park charakteryzują krzyżujące się kanały i gwiaździste alejki. Prawdopodobnie jest jedyną taką kompozycją w Polsce. Na sztucznej wyspie, którą otaczają kanały wzorowane na kanałach wersalskich, położony jest pałac (letnia rezydencja rodu Branickich), w którym obecnie znajduje się Muzeum Wnętrz Pałacowych. Główną oś widokową wytyczał ponad 400-metrowy kanał na planie krzyża, zakończony sztucznie usypanym

Augustów przez swoje przygraniczne położenie był wielokrotnie niszczony. W mieście zostało zaledwie kilka przyciągających uwagę swoją urodą i niezwykłą historią zabytków. Należy do nich dworzec kolejowy wybudowany w latach 1897-1898 obok carskich koszar wojskowych. Dworzec był świadkiem triumfu Augustowa, który w latach 30. XX wieku stał się jednym z najmodniejszych polskich kurortów. Od 1936 roku latem na dworcu zatrzymywał się specjalny turystyczny pociąg pospieszny pierwszej

Dworzec kolejowy jest jedną z nielicznie istniejących zachowanych drewnianych stacji, które powstały podczas budowy pierwszej linii kolejowej w woj. podlaskim ok. 1880 r. Drewniany budynek w pięknej architekturze przypominający styl szwajcarski powstał ok. 1900 r. i bardzo długo służył jako stacja. Wnętrze ogrzewane było piecami kaflowymi. Wokół są piękne malownicze tereny. Dworzec był niegdyś punktem łączącym tereny wschodnie Polski z większymi miastami. Opis powstał