Na początku ubiegłego wieku postanowiono wznieść w Hucie Bismarcka okazały ratusz gminny. Stanął on w 1910 roku, przy obecnej ul. Ratuszowej 3. Nawiązuje wyglądem do barokowej architektury pałacowej – gmach postawiono bowiem na planie litery U, wymurowano trzy kondygnacje i przykryto dachem mansardowym z lukarnami. Najefektowniej prezentuje się umieszczony w fasadzie głównej trójosiowy pseudoryzalit, z ozdobnym portalem, który flankują dwie ładne kolumny, o głowicach naśladujących porządek joński. Dach […]

Budynek A1 jest częścią kompleksu budynków jednych z najpiękniejszych zabytkowych kompleksów szpitalnych w naszym regionie. Wybudowano go w latach 1910 – 1912 według projektu Karla Bruggera. Pierwotnie funkcjonował jako Dom Kalek, czyli szpital urazowy, lecz po wojnie przekształcono go w Centralny Szpital Górniczy. Do połowy lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku budynek funkcjonował jako szpital. Na przełomie ‘85 i ‘86 roku skrzydło te zaczęto remontować jednakże ze względu na brak środków

Gmach Opery Śląskiej stanowi jeden z ciekawszych obiektów w skali regionu. Został wzniesiony w stylu eklektycznym z przewagą cech neoklasycystycznych według projektu berlińskiego architekta Aleksandra Böhma. Budowa obiektu została zainicjowana przez specjalne utworzone w tym celu w 1899 r. Towarzystwo Budowy Domu Koncertowego. Autorem projektu był berliński architekt Aleksander Böhm. Architektura gmachu wyróżniała się cechami neoklasycyzmu, które nadawały jej reprezentacyjną formę. Od 1901 r. gmach

Jest to jedna z najstarszych cementowni w Europie, a także w czasie jej działania była największą cementownią w województwie. Jest to gigantyczny obiekt o niezwykłym potencjale, mogący po remoncie stanowić część Szlaku Zabytków Techniki. Otwarcie tej cementowni datuje się na rok 1857, a więc liczy ponad 150 lat. W jej skład wchodzi wiele budynków m.in. budynek zbiorników szlamowych, silosy, czy też kominy. Właścicielem cementowni był Jan Ciechanowski, a pierwszym dyrektorem był inż. Emil

Będziński zamek położony na wysokiej skarpie na lewym brzegu Czarnej Przemszy stanowi przykład budownictwa obronnego z połowy XIV w. Zamek po raz pierwszy jest odnotowany w dokumentach z 1349 roku, kiedy to wymieniono Wiernka – burgrabiego będzińskiego. Wspominają o nim również Jan z Czarnkowa i Jan Długosz w spisie warownych budowli wzniesionych przez Kazimierza Wielkiego. W 1364 r. gościł tu Karol IV cesarz niemiecki i król czeski. W 1434 r. na zamku zawarto ugodę

Barokowo – klasycystyczny pałac w Będzinie – Gzichowie, wzniesiony po 1702 roku jako symbol pozycji i rangi rodu Mieroszewskich w Księstwie Siewierskim, jest typową XVIII – wieczną siedzibą szlachecką wzorowaną na pałacach francuskich. Budowniczym pałacu był Kazimierz Mieroszewski – tytularny chorąży Księstwa Siewierskiego i podstoli biecki. Rodzina Mieroszewskich była jednym z potężniejszych rodów pogranicza małopolsko – śląskiego (dawne Księstwo Siewierskie). W swoich rękach

Kamienica, w której powstał ten wyjątkowy dom modlitwy, zwana była swego czasu „Małym Będzinem” i zajmowała ważne miejsce w społeczności żydowskiej miasta. Jej właściciel, bogaty kupiec Wiener, w początkach XX wieku urządził tu prywatny dom modlitwy, nazwany „Mizrachi”. Skąd ta nazwa? Na część syjonistycznego ruchu Mizrachi, do którego ideologii nawiązuje też zachowana we wnętrzu polichromia. Dom modlitwy był miejscem modłów oraz spotkań miejscowych syjonistów. Los będzińskich Żydów