Jest to piękny obiekt przemysłowy. Obecnie nie jest użytkowany.  Wieża zbudowana jest w stylu eklektycznym łączącym cechy stylu neoromańskiego i neobarokowego.  Została zbudowana w 1906 r. wg projektu niemieckiego inżyniera Heinricha Schevena. Wieża jest z  daleka widoczna dla osób przybywających do miasta. Wpisała się w jego krajobraz. Szamotulanie są z niej dumni. Bywa elementem rozmaitych logotypów lokalnych firm i przedsiębiorstw, a od 2014 roku gmina Szamotuły honoruje statuetką Wieża (wyobrażającą […]

Dawny kościół ewangelicki został zbudowany w latach 1779-1783. Autorem projektu był Ignacy Graff. Jest to budowla późnobarokowa. W latach osiemdziesiątych prowadzono prace remontowo-rekonstrukcyjne. Wymieniono posadzki, odrestaurowano sztukaterię, położono nowe tynki, wykonano izolację fundamentów, wymieniono stolarkę i instalację elektryczną. Przebudowano wnętrze i wstawiono na widowni fotele pozyskane z likwidowanego kina. Budynek posiada świetną akustykę – idealną na salę koncertową. Opis powstał dzięki Pani Marii

To najstarszy obiekt w Gminie o unikatowych walorach architektonicznych (1896-1898). Jest Świadectwem wielokulturowości tych ziem. Ma duży potencjał kulturowy i na stałe wpisał się w krajobraz okolicy.  Duża przestrzeń budynku i spora działka daje możliwość adaptacji na różne cele. Obiekt ma wiele detali architektonicznych stwarzających klimatyczną atmosferę oraz charakteryzuje się rewelacyjną akustyką. Kościół otacza starodrzew. Opis powstał dzięki Panu Robertowi z miejscowości Ryczywół

Jest to jeden z 18 Fortów Twierdzy Poznań. Szczególnej opieki wymaga jedyny zachowany w Poznaniu zbiornik na wodę o pojemności 80m3 (wewnątrz Fortu) oraz ceglana fasada obiektu. Elewacja nader ozdobna, najbardziej z wszystkich tego typu obiektów w Poznaniu. Zbiornik na wodę, wraz z pozostałościami instalacji jest jedynym tego typu ocalałym obiektem na terenie fortyfikacji poznańskich. Górna część obiektu – czapa – jest godna obejrzenia ze względu na wartości

W 1905 roku rada miejska w Ostrzeszowie zdecydowała o budowie wodociągów. Do budowy przystąpiono kilka lat później, projekty wykonał Max Rosenquist z Wrocławia, a generalnym wykonawcą była firma Dittmar Wolfsohn &Eisenbeton AG. Wśród dziesięciu innych kooperantów znalazło się sześć lokalnych polskich firm, które zakończyły prace w styczniu 1917 r. Wieża wodociągowa o wysokości 48 m podzielona jest na siedem kondygnacji. Na wysokości 30 m nad tarasem widokowym wsparty

Dawny kościół ewangelicki, wybudowany w latach 1871-1879, został opuszczony po II wojnie światowej, stał zamknięty i niszczał. W 1977 roku postanowiono przeznaczyć jego wnętrze na galerię Miłosławskiego Centrum Kultury, jednak zabytek wymagał remontu a gmina nie miała wystarczających środków na ten cel. W 2009 roku obiekt został oficjalnie przekazany na 25 lat w użytkowanie powiatowi wrzesińskiemu, a w 2016 roku powiat przejął kościół od gminy Miłosław na własność w drodze darowizny –

Pałac eklektyczny z 1859 roku zbudowany według projektu Stanisława Hebanowskiego. Budynek przebudowywany około roku 1887 i po 1945 roku. W 1951-52 roku dobudowano internat. Od 1827 roku własność Skórzewskich, od 1849 Potulickich, później Kennenmanów, następnie rodziny von Jouanne. Pałac jest cennym dziedzictwem lokalnej społeczności. Jest pamiątką czasów, gdy Zaniemyśl i okolice pozostawały w rękach Niemców. Pozwala nam pamiętać o przyjaznej koegzystencji Polaków i Niemców pod koniec XIX

Młyn w Krajence jest jednym z nielicznych na terenie pn. Wielkopolski zabytków techniki, wewnątrz zachowały się dawne urządzenia techniczne młyna. Od lat powojennych obiekt pełni funkcję warsztatów pierwsze powstałej na terenie Polski szkoły młynarskiej. Pierwsza wzmianka o młynie w Krajence pochodzi z 1618 roku. Zachowany do dziś młyn wzniesiony został w 1877 r. Młyn wraz z domem młynarza i wyspą młyńską jest położony w centrum miasteczka. Do niedawna cały obiekt był

Kaplica ewangelicka ze szkołą i mieszkaniem kantora powstała na pocz. XX w. ok 1908 r. w nurcie stylistyki neogotyckiej. Było to nie tylko obiekt sakralny, ale także służył potrzebom oświatowym i mieszkalnym. Swoją funkcję pełnił do lat 80-tych ubiegłego stulecia. W 2019 roku budynek został odrestaurowany ale tylko z zewnątrz. Jest to budynek unikatowy na skalę regionu kaliskiego. Opis powstał dzięki Pani Monice z miejscowości Koźminek