Dwór w Gorzeniu Górnym z XVII wieku miał charakter obronny, później mieszkalny. Od II poł XIX wieku własność Tytusa Zegadłowicza a potem jego syna Emila Zegadłowicza (1888-1941) – poety, dramaturga, kolekcjonera. Po 1945 roku własność spadkobierców Zegadłowicza. Nieruchomość sprzedano państwu w l. 1981-1984. Kapitalny remont konserwatorski wykonano w latach 1984-88. Dokończony częściowo społecznie przez Towarzystwo Miłośników Ziemi Wadowickiej po 1990 roku. W latach 1994 – 2000 Fundacja CZARTAK, posiadacz zbiorów po Zegadłowiczu (ponad 1200 eksponatów) prowadziła tu Muzeum E. Zegadłowicza, które pod względem zbiorów i metrażu było największym biograficznym muzeum w Polsce. Spotykali się tutaj min. Edward Kozikowski, Janina Brzostowska, Tadeusz Szantroch, Bolesław Leśmian, Julian Fałat, Wojciech Weiss.
Dworek otaczają pozostałości pięknego parku, założonego przez ojca Emila, Tytusa Zegadłowicza profesora wadowickiego gimnazjum. Cały obiekt znajduje się ok. 500 m od drogi krajowej nr 28 prowadzącej z Wadowic do Suchej Beskidzkiej i dalej do Zakopanego. Obecnie dworek stoi pusty i niszczeje.
Opis powstał dzięki Panu Zbigniewowi i Jerzemu z Wadowic
