W 1840 roku w Radomiu zbudowano Rogatkę Lubelską – szóstą rogatkę miejską. Budynek w stylu klasycystycznym zaprojektował Henryk Marconi, jeden z najwybitniejszych architektów XIX wieku, tworzących na ziemiach polskich – ten sam, który zaprojektował m.in. Hotel Europejski i Kościół Wszystkich Świętych w Warszawie.
W okresie międzywojennym Rogatka Lubelska utraciła swoją pierwotną funkcję i stała się łaźnią miejską – na skutek rozbudowy w latach 1922-1925, według modernistycznego projektu Kazimierza Prokulskiego. Łaźnia działała tu do końca lat 70. XX w. Po generalnym remoncie, w roku 1987 budynek został siedzibą miejskiej instytucji kultury – Klubu Środowisk Twórczych „Łaźnia” i pełni taką funkcję do dziś, również jako niewielka galeria sztuki. Od 1994 roku „Łaźnia” nieprzerwanie prowadzi Ogólnopolski Turniej Śpiewających Poezję, dzięki czemu stała się jednym z najważniejszych centrów piosenki literackiej w kraju. Gościli tu m.in. Marek Grechuta, Grzegorz Turnau, Wojciech Młynarski, Anna Maria Jopek, Andrzej Poniedzielski, Marek Dyjak, duet Kwiat Jabłoni i wielu innych artystów.
Do dzisiaj w „Łaźni” odbywają się klimatyczne koncerty i wernisaże – m.in. Radomski Festiwal Jazzowy. Wnętrza budynku przestały już jednak spełniać standardy nowoczesnej instytucji kultury. Wymaga on budowy nowego systemu ogrzewania, oświetlenia czy klimatyzacji. Brak tu ogólnodostępnych toalet, instytucja nie jest także przystosowana do przyjmowania osób z niepełnosprawnościami. „Łaźnia” to miejsce dobrze wykorzystane i lubiane przez radomian i środowiska artystyczne. Niestety jednak bez generalnego remontu, w perspektywie kilku lat, będzie musiała być zamknięta. Instytucja, obok opiniach o niepowtarzalnej atmosferze miejsca, otrzymuje też niestety często informacje o niekomfortowych warunkach pracy i uczestnictwa w imprezach (zbyt niska temperatura zimą, duszności w pomieszczeniach latem, braku szatni czy ogólnodostępnej toalety).
Opis powstał dzięki Panu Sebastianowi z Radomia.
