Smukła wieża szybu Tytus jest zlokalizowana na wałbrzyskim Konradowie. Jest dominantą architektoniczną okolicy.Jako pierwsza w dolnośląskim zagłębiu węglowym posiadała prekursorskie rozwiązania techniczne: ustrój nośny wykonany w szkieletowej konstrukcji żelbetowej z wypełnieniem ceglanym.Stylu architektoniczny tej budowli nawiązuje do historyzmu. Motywy wywodzące się z klasycyzmu zostały jednak mocno uproszczone zgodnie z zasadami modernizmu.Elektryczną maszyną wyciągową z kołem ciernym typu Koepe umieszczono w głowicy wieży nadwieszonej nad trzonem. To technika […]

Wieża Trynitarska – pozostałość dawnego kościoła Świętej Trójcy znajduje się w Lubaniu. Dokładna daty budowy świątyni nie jest znana. Najczęściej jednak uważa się, że odbyła się ona w pierwszej połowie XIII wieku.Od 1760 roku, kiedy to kościół został zniszczony przez pożar, z budowli zachowały się tylko ruiny.Dopiero w 1879 roku została rozebrana jej zasadnicza bryła, oprócz wieży, która zachowała się do czasów współczesnych. Mieszkańcy miasta przed 1945 rokiem

Zespół pałacowy w Goszczu to najokazalsze i rzadkie na Śląsku czteroskrzydłowe założenie palladiańskiego. Oficyny zgrupowane wokół dziedzińca stanowią tło kompozycyjne dla pałacu. Zespół jest cennym przykładem badawczym. Zachował barokową kompozycję charakteryzującą się symetrycznym ukształtowaniem zabudowy, wyraźnie podporządkowane głównemu akcentowi, mieszczące się w nurcie XVIII-wiecznego palladianizmu. Jest to niewątpliwie materialne świadectwo przeszłości i istotny element regionalnej tożsamości kulturowej, o wyjątkowym znaczeniu dla kultury i sztuki

Pałac w Oleśnicy Małej jest jednym z największych na Dolnym Śląsku. W XIII w. był to zamek myśliwski księcia Henryka Brodatego. Do 1312 r. istniała tu pierwsza komandoria Templariuszy na Dolnym Śląsku. Następnie do 1810 r. był we własności zakonu joannitów. W 1814 r. Król pruski Fryderyk Wilhelm III ofiarował Oleśnicę Małą Hansowi Davidowi Ludwigowi hr. Yorck von Wartenburg (1805-1865), który w latach 1815-1820 rozbudował pałac. Kolejnym właścicielem był Heinrich hr.

Budynek służył naszym poprzednikom. Uczyły się w nim pokolenia dawnych mieszkańców Miłocic. Tych, w których domach mieszkamy, których jabłka z jabłoni jemy i w cieniu drzew sadzonych przez nich przechadzamy co dzień. Budynek stoi w centrum niewielkiej, liczącej 600 mieszkańców wsi Miłocice, której powstanie datuje się na 1266r. Został oddany do użytku w 1857 roku i pełnił funkcję szkoły, w której uczyło się 156 uczniów. Jako jedna z niewielu budowli przetrwał okres wojenny.