Obiekt został wzniesiony na miejscu wybudowanego w 1637 drewnianego kościoła ewangelickiego i pełnił funkcje religijne do końca II wojny światowej. W okresie II Rzeczypospolitej należał do parafii przynależącej do Ewangelickiego Kościoła Unijnego. W latach 1946-1989 znajdował się w nim magazyn. Obecnie jest wykorzystywany jako dom pogrzebowy. Obiekt określany jest także mianem kościoła pw. Serca Jezusowego. Jest obiektem klasycystycznym z reliktami baroku. Wzniesiony na planie prostokąta. Od strony wschodniej posiada wieżę. […]

Zbąszyńska Wieża Bramna oraz zamkowe kazamaty to przestrzeń historycznego świadectwa Zbąszynia. Gród ten powstał przypuszczalnie w X w celem ochrony ważnej przeprawy przez rzekę na popularnym szlaku komunikacyjnym prowadzącym z Poznania przez Gubin na Łużyce. Pierwsza wzmianka dokumentująca funkcjonowanie ośrodka Zbansin pochodzi z roku 1231 i przywołuje imię miejscowego kasztelana Ciecierada. Niezwykle istotnym faktem dziejów miasta jest to, że jeden ze spadkobierców majątku rodziny Zbąskich, kasztelan bydgoski Abraham Ciświcki

Dworek ma ciekawą architekturę i unikatową drewnianą konstrukcję. Poza tym jest pamiątką po Edwardzie Raczyńskich – światłym Wielkopolanie żyjącym w XVIII wieku, dobrodzieju zarówno Zaniemyśla, jak i Poznania. Był jego samotnią i miejscem odpoczynku. Sama Wyspa Edwarda jest centrum życia kulturalnego i rekreacyjnego Zaniemyśla – przywrócenie świetności dworkowi szwajcarskiemu byłoby wisienką na torcie okolicy i nie pozostałoby niezauważone. Opis powstał dzięki Pani Katarzynie

Pałac w Unii powstał w 1914 roku dla rodziny Chrzanowskich. Projektantem rezydencji był Kazimierz Ruciński (autor m.in. pałacu w Górznie oraz dworu w Czekanowie). Obiekt założony jest na planie prostokąta, podpiwniczony, dwukondygnacyjny i nakryty płaskim dachem. Ściany pałacu szerokimi arkadami otwierają się na wiodący do budynku podjazd. Ryzalit wieńczy łukowaty szczyt w którym umieszczono kartusz z herbem inwestora „Nowina”. Narożniki elewacji ogrodowej zaakcentowane są ośmiobocznymi wieżyczkami nakrytymi neobarokowymi hełmami.

To charakterystyczny punkt miasta usytuowany na najstarszej ulicy w Śremie. Wieża o wysokości 43,7 m z 1909 r. stanowi najbardziej charakterystyczny element panoramy miasta. Jedna z najpiękniejszych wież wodociągowych w całym kraju. Pod dachem wieży znajduje się zbiornik, który kiedyś służył do zapewnienia stabilnego ciśnienia w rurach na terenie całego miasta. Aktualnie wnętrze wieży nie jest dostępne do zwiedzania. Opis powstał dzięki Panu Radosławowi ze Śremu

Park przez wiele lat pozostawał własnością osoby prywatnej, w tym czasie był zaniedbany, zapomniany. Wymaga odnowienia (rewaloryzacji), ale koniecznie z poszanowaniem jego historii i utrzymaniem pierwotnych założeń. Park położony jest w samym centrum wsi, w bezpośrednim sąsiedztwie szkoły zlokalizowanej w starym pałacu. Mógłby służyć całej lokalnej społeczności (nie tylko dzieciom i młodzieży ze szkoły) za centrum spotkań, zabaw i rekreacji. Opis powstał dzięki Pani Kasi

Jest to piękny obiekt przemysłowy. Obecnie nie jest użytkowany.  Wieża zbudowana jest w stylu eklektycznym łączącym cechy stylu neoromańskiego i neobarokowego.  Została zbudowana w 1906 r. wg projektu niemieckiego inżyniera Heinricha Schevena. Wieża jest z  daleka widoczna dla osób przybywających do miasta. Wpisała się w jego krajobraz. Szamotulanie są z niej dumni. Bywa elementem rozmaitych logotypów lokalnych firm i przedsiębiorstw, a od 2014 roku gmina Szamotuły honoruje statuetką Wieża (wyobrażającą

Dawny kościół ewangelicki został zbudowany w latach 1779-1783. Autorem projektu był Ignacy Graff. Jest to budowla późnobarokowa. W latach osiemdziesiątych prowadzono prace remontowo-rekonstrukcyjne. Wymieniono posadzki, odrestaurowano sztukaterię, położono nowe tynki, wykonano izolację fundamentów, wymieniono stolarkę i instalację elektryczną. Przebudowano wnętrze i wstawiono na widowni fotele pozyskane z likwidowanego kina. Budynek posiada świetną akustykę – idealną na salę koncertową. Opis powstał dzięki Pani Marii

To najstarszy obiekt w Gminie o unikatowych walorach architektonicznych (1896-1898). Jest Świadectwem wielokulturowości tych ziem. Ma duży potencjał kulturowy i na stałe wpisał się w krajobraz okolicy.  Duża przestrzeń budynku i spora działka daje możliwość adaptacji na różne cele. Obiekt ma wiele detali architektonicznych stwarzających klimatyczną atmosferę oraz charakteryzuje się rewelacyjną akustyką. Kościół otacza starodrzew. Opis powstał dzięki Panu Robertowi z miejscowości Ryczywół