Oficyna z 1820 roku to piękny obiekt, który znajduje się w zabytkowym centrum Kołaczkowa. W jego skład wchodzi pałac, wozownia i oficyna. Pałac Reymonta to obecnie siedziba Gminnego Ośrodka Kultury . W wozowni znajduje się Ośrodek Wspomagania Dziecka i Rodziny natomiast oficyna nie jest użytkowana. Opis powstał dzięki Pani Karolinie z Kołaczkowa

Historia Domku Parkowego związana jest z powstaniem najstarszego parku miejskiego w Polsce. Budynek od początku jego powstania był przeznaczony na siedzibę opiekuna parku. Z przebiegiem lat i zmianą sytuacji na świecie oraz ustrojem społecznym funkcja opiekuna parku przestała istnieć. Domek Parkowego stracił swoją funkcję i władze miasta podjęły decyzję o wynajęciu obiektu pod inna działalność. W zabytkowym budynku z lat 1905-1910 powstała w latach ’90 Kawiarenka Domek Parkowego. Kawiarenka

Budowa zabytkowej trybuny rozpoczęła się z inicjatywy Generała Kazimierza Sosnkowskiego. Powstała wspólnym wysiłkiem lokalnej społeczności. Trybunę otwarto 11 listopada 1925 roku. W marcu 2022  gmina Grodzisk Wlkp. kupiła obiekt z rąk prywatnego właściciela. Obecnie trybuna wymaga remontu aby mogła dalej służyć kibicom. Opis powstał dzięki Panu Karolowi z Grodziska Wielkopolskiego

Początki zamku w Gołuchowie sięgają ponad 450 lat wstecz i związane były z rodem Leszczyńskich. Z biegiem lat z budowli o charakterze obronnym przekształcony został w okazałą magnacką rezydencję tętniącą życiem. Niestety w XVIII i XIX w. majątek podupada, zniszczone baszty i mury oraz dach sprawiły, że zamek zmienił się w malowniczą ruinę tylko częściowo zdatną do zamieszkania. Momentem przełomowym jest II poł. XIX w., wtedy losy zamku związane zostały z rodem

Budynek w swoim zamyśle powstał jako łaźnia i piekarnia, czyli miejsce gdzie wszyscy mieszkańcy się pojawiali – chleb wiadomo, pokarm powszedni, łaźnia- w dobie braku ciepłej wody na ówczesnej wsi, świetne miejsce na omówienie wielu spraw przy okazji załatwiania spraw higienicznych. Od 1921 roku budynek stał się siedzibą powstałej wtedy ochotniczej straży pożarnej, a druga część służyła mieszkańcom za świetlicę wiejską i dziś już

Parowozownia w Gnieźnie został wybudowana w 1875 roku na terenie przyległym do nowo powstałej w 1872 roku stacji kolejowej Gniezno, która stała się ważnym punktem w węźle komunikacyjnym Poznań–Toruń. Była czynna do 2009 roku, kiedy to naprawy taboru przeniesiono z Gniezna do Leszna. Z wybudowaną wokół niej infrastrukturą kolejową tworzy kompleks unikatowy w skali europejskiej. Jest to największy i najciekawszy element stacji kolejowej Gniezno oraz atrakcja turystyczna. Piękne miejsce poprzemysłowe. Opis powstał dzięki Panu Pawłowi z Gniezna oraz na podstawie:

Park ten jest częścią dawnego zespołu dworsko-parkowo-folwarcznego pochodzącego z II poł. XIX w. Cześć parkowa odgrodzona od dworu nie przypomina już dawnego założenia historycznego. Przez lata był zarządzany dość nieumiejętnie, ale pomimo to był i jest dla mieszkańców ważnym miejscem. To tutaj odbywały się spotkania wiejskie, różnego rodzaju uroczystości a sąsiedztwo drewnianego kościoła z ok. XVIII w. tylko temu sprzyjała. Niegdyś piękny z aleją grabową sadzawką i piękną roślinnością

Wiatrak powstał najprawdopodobniej w połowie XVIII w. ( ok.1780 r.) we wsi Spławie (obecnie część Poznania). Do Czerlejna został przeniesiony w 1865 r., a uruchomiony w 1867 r. Wiatrak pełnił swoją funkcję do 1955 r. z przerwą w latach 1940-1945. Jest przykładem tzw. koźlaka, czyli najstarszego typu drewnianego wiatraka wietrznego, obracanego wokół osi za pomocą dyszla wystającego na zewnątrz, umocowanego pomiędzy belkami izbicowymi- co umożliwia nastawienie jego skrzydeł pod wiatr. Jest to najczęściej

Jest to jeden z najstarszych obiektów zabytkowych miasta. W 1968 roku został wpisany do rejestru zabytków. Posiada znaczne wartości historyczne, naukowe oraz artystyczne. Zachował on oryginalną bryłę, układ wnętrza, dach, detale architektoniczne oraz stolarkę drzwiową. Jest materialnym świadectwem historii miasta Czarnkowa. Reprezentuje budownictwo mieszkalne z przełomu XVIII/XIX wieku z charakterystycznymi dla epoki rozwiązaniami: formalnymi i dekoracyjnymi. Budynek parterowy, w stylu klasycystycznym. Narożny na rzucie litery L z fasadą