Parowozownia w Gnieźnie został wybudowana w 1875 roku na terenie przyległym do nowo powstałej w 1872 roku stacji kolejowej Gniezno, która stała się ważnym punktem w węźle komunikacyjnym Poznań–Toruń. Była czynna do 2009 roku, kiedy to naprawy taboru przeniesiono z Gniezna do Leszna. Z wybudowaną wokół niej infrastrukturą kolejową tworzy kompleks unikatowy w skali europejskiej. Jest to największy i najciekawszy element stacji kolejowej Gniezno oraz atrakcja turystyczna. Piękne miejsce poprzemysłowe. Opis powstał dzięki Panu Pawłowi z Gniezna oraz na podstawie: […]

Park ten jest częścią dawnego zespołu dworsko-parkowo-folwarcznego pochodzącego z II poł. XIX w. Cześć parkowa odgrodzona od dworu nie przypomina już dawnego założenia historycznego. Przez lata był zarządzany dość nieumiejętnie, ale pomimo to był i jest dla mieszkańców ważnym miejscem. To tutaj odbywały się spotkania wiejskie, różnego rodzaju uroczystości a sąsiedztwo drewnianego kościoła z ok. XVIII w. tylko temu sprzyjała. Niegdyś piękny z aleją grabową sadzawką i piękną roślinnością

Wiatrak powstał najprawdopodobniej w połowie XVIII w. ( ok.1780 r.) we wsi Spławie (obecnie część Poznania). Do Czerlejna został przeniesiony w 1865 r., a uruchomiony w 1867 r. Wiatrak pełnił swoją funkcję do 1955 r. z przerwą w latach 1940-1945. Jest przykładem tzw. koźlaka, czyli najstarszego typu drewnianego wiatraka wietrznego, obracanego wokół osi za pomocą dyszla wystającego na zewnątrz, umocowanego pomiędzy belkami izbicowymi- co umożliwia nastawienie jego skrzydeł pod wiatr. Jest to najczęściej

Jest to jeden z najstarszych obiektów zabytkowych miasta. W 1968 roku został wpisany do rejestru zabytków. Posiada znaczne wartości historyczne, naukowe oraz artystyczne. Zachował on oryginalną bryłę, układ wnętrza, dach, detale architektoniczne oraz stolarkę drzwiową. Jest materialnym świadectwem historii miasta Czarnkowa. Reprezentuje budownictwo mieszkalne z przełomu XVIII/XIX wieku z charakterystycznymi dla epoki rozwiązaniami: formalnymi i dekoracyjnymi. Budynek parterowy, w stylu klasycystycznym. Narożny na rzucie litery L z fasadą

Budynek ten był świadkiem wielu ważnych dla społeczności zdarzeń – chcemy nazwać go „Muzeum Czasu” i upamiętnić w nim ludzi którzy w wyniku największego zła – wojny, tracili swoje domostwa, swój majątek i swoje małe ojczyzny. To dotknęło ludzi przesiedlanych tutaj w akcji „Wisła” z naszych wschodnich ziem, ludzi nakazowo osiedlanych tu z Polski centralnej oraz Niemców, którzy zmuszeni byli uciekać porzucając swe domostwa. Muzeum nie ma w zamiarze oceniać win

Spichlerz „Wacek” jest jednym z trzech spichlerzy wybudowanych w Białośliwiu pod koniec lat osiemdziesiątych XIX wieku. Ich powstanie związane było z prężnie rozwijającym się na tym terenie rolnictwem, a szczególnie produkcją zbożową. W okresie międzywojennym „Wacek” należał do mieszkańca Nakła – o nazwisku Berwald, a po wojnie został upaństwowiony. Jest przykładem budownictwa drewnianego o konstrukcji ryglowej, ze ścianą szkieletową wypełnioną murem z cegły pełnej, stanowiącego charakterystyczny pejzaż wsi i miasteczek