Baszta jest najstarszym niesakralnym budynkiem w mieście. Jedynym zachowanym w całości obiektem, który był częścią średniowiecznych, gotyckich murów obronnych miasta. Baszta przetrwała kolejne przebudowy fortyfikacji, a po likwidacji Twierdzy Kołobrzeg wpleciono ją w pierzeję dawnej ulicy Przymurnej (obecnie Dubois). Baszta została wpisana do polskiego rejestru zabytków już w 1956 r. Ma ogromne znaczenie dla krajobrazu kulturowego miasta i świadczy o jego bogatej historii. Wyznacza, gdzie kończyły się granice […]

Lokalizacja obiektów w Porcie Kołobrzeg stanowi atrakcyjne miejsce na mapie turystycznej miasta, a dla województwa zachodniopomorskiego. Elewatory zbożowe są wyjątkowo cenne z uwagi na wmurowane na jednej ze ścian insygnia Gryfa Zachodniopomorskiego. Przywrócenie obiektu do eksploatacji zwiększy możliwości portu i jego funkcji tym samym wpłynie na rozwój lokalnej przedsiębiorczości i społeczności. Opis powstał dzięki Panu Jackowi z Kołobrzegu

Stodoła gotycka jest uznana za pomnik historii jako dawne założenie – Kołbacz – założenie dawnego klasztoru cystersów, późniejszej letniej rezydencji książąt pomorskich i domeny państwowej. Jest to unikatowy przykład gotyckiego budynku gospodarczego najprawdopodobniej jedynego w Polsce. Obiekt zachował pierwotną formę architektoniczną oraz wystrój ceglanej elewacji. Budynek wzniesiony został jak wynika z dostępnych źródeł w pierwszej połowie XIV w. Obiekt nie jest dostępny dla

To jedna z najstarszych kamienic w Karlinie. Budynek stanowi cenny przykład XIX wiecznej zabudowy małomiasteczkowej. Jego rzadka już dziś forma (ryglowo-murowana), bardzo bogaty późno klasycystyczny detal architektoniczny na elewacji frontowej, zapewne wpłynęły na wpisanie obiektu do rejestru zabytków. Budynek został zapewne wzniesiony w 2 ćw. XIX wieku. Wykonany w konstrukcji szkieletowej i przebudowany po pożarze miasta w 1859 r. Ściana frontowa jest murowana z cegły ceramicznej, tynkowana i malowana,

Mury obronne w Gryfinie zaczęto budować po 1284 roku, gdy książę zezwolił miastu na budowę obwarowań. Kamienne mury na obwodzie 1900 metrów prawdopodobnie nie powstały bezpośrednio po tej dacie. Mury wzniesiono z kamienia polnego układanego w grube warstwy, wyrównywane co ok. 1m drobnymi kamykami i okrzeskami. Obecna wysokość murów nie przekracza 4 metrów pierwotnie sięgała około 6m. Już podczas wojny trzydziestoletniej mury, zwłaszcza na odcinku zachodnim, często podmywane przez wody

Mury obronne i bramę zwaną Bańską lub św. Jerzego zaczęto budować po 1284 roku, gdy książę zezwolił miastu na budowę obwarowań. Kamienne mury na obwodzie 1900 metrów nie powstały z pewnością bezpośrednio po tej dacie, zapewne w pierwszej kolejności otoczono miasto wałem ziemnym, później zdwojonym od strony wschodniej, gdzie naturalne warunki obrony były najmniej korzystne. Mury wzniesiono z kamienia polnego układanego w grube warstwy, wyrównywane co ok. 1m drobnymi kamykami

Wodociągową wieżę ciśnień zbudowano w 1935 roku na terenie ujęcia wody. W wyniku działań wojennych 1945 r. pociski artyleryjskie poczyniły niewielkie uszkodzenia elewacji w wyższych partiach budowli. Uszkodzeń tych nie usuwano, gdyż nie posiadały wpływu na walory eksploatacyjne wieży. Do 1996 roku służyła do przechowywania nadwyżki wody z wodociągu miejskiego i wyrównywania ciśnienia w sieci. Ze zbiornika wieżowego czerpał wodę również pobliski szpital. W 1992 roku podjęto remont budowli. Obecnie wieża

Zgłaszany zabytek to przedwojenny budynek, którego powstanie datuje się na drugą połowę XIX w. Około 1914 roku została wykonana gruntowna przebudowa pod kierunkiem niemieckiego architekta Waltera Gropiusa (architekt modernistyczny, jeden z głównych przedstawicieli stylu międzynarodowego, założyciel Bauhausu). Gmach pełnił rolę Powiatowej Kasy Oszczędnościowej, następnie był siedzibą banku PKO BP. W czerwcu 2019 r. budynek został odkupiony przez Powiat Drawski. Obecnie mieszczą się w nim

Zabytkowy budynek od prawie 30 lat niszczeje i nikt w niego nie inwestuje. Mimo to zachował piękne elementy architektoniczne, które do dziś zachwycają nie jedną osobę. Wybudowana w 1905 roku willa była własnością miejscowego fabrykanta, po wojnie mieściła się w niej biblioteka pedagogiczna, a w 1974 roku budynek przejęła spółdzielnia pracy i usług handlowych. Potem mieścił się tu powiatowy oddział wojewódzkiego związku gminnych spółdzielni. Ta instytucja odsprzedała w 1993 roku willę

Brama Świecka w Chojnie jest jedną z dwóch zabytkowych bram wjazdowych do Chojny, stanowiącą część zachowanych średniowiecznych obwarowań miejskich. Jej nazwa pochodzi od miejscowości Świecie nad Odrą (dzisiejsze miasto Schwedt w Niemczech). Brama wraz z obwarowaniami wpisana jest do rejestru zabytków Zachodniopomorskiego Konserwatora. Basztę wzniesiono w XV wieku, a do budowy wykorzystano czerwoną cegłę oraz kamień polny. Gotycka budowla posiada kwadratową podstawę z ostrołukowym przejazdem (nieużykowanym), natomiast jej