Przepompownia parowa w Różanach, to perełka hydrotechniczna, która pozostała na Żuławach Wiślanych. Jedyna tego typu w Polsce. Na cały Żuławach takich przepompowni parowych było bardzo dużo. Do dzisiejszych czasów zostały tylko trzy takie miejsca, które świadczą o istnieniu przepompowni. Mówimy o kominach, które zostały w Różewie, w Markusach i trzeci, wraz z budynkiem i wyposażeniem w Różanach. Budynek przepompowni parowej znajduje się na terenie mezoregionu Żuławy Wiślane a dokładnie na jednej z części – Żuławy […]

Nie wiadomo dokładnie kto i kiedy wybudował dwór w Rejsytach. Piętrowa budowla nakryta dachem dwuspadowym, została wzniesiona na planie prostokąta z niewielkim ryzalitem wejściowym na osi. Całość była otoczona parkiem, obecnie zarośniętym i zdziczałym.  Pierwszym właścicielem Rejsyt był w latach 1535-49 Jakub von Diebes, a jego spadkobierca sprzedał majątek w 1598 roku Oswaldowi von Reibnitz. Jego potomkowie mieszkali w majątku prawie 200 lat. Ostatnim właścicielem tego rodu był

Dworzec w Gutkowie wybudowano w 1884 r. Jest obecnie jednym z ostatnich zachowanych w województwie warmińsko – mazurskim tzw. dworców barakowych (drewniano-murowane), stanowi więc materialne świadectwo zanikających w regionie tego typu dworców. Jest to aktualnie jedyny dworzec tego typu w regionie w tak dobrym stanie zachowania. Zachował oryginalną formę architektoniczno – funkcjonalną oraz autentyczny materiał. Budynek połączony jest z magazynem spedycji (w konstrukcji ryglowej) oraz nastawnią, z którymi tworzy jedną całość.

Dworek powstał w XVIII wieku – a przynajmniej starsza jego część została wybudowana przez ród Grzymałów. Od polowy XIV wieku teren należał do majątku rycerskiego. Następnie tereny wraz z dworkiem zostały wykupione przez ród Belianów, z którego wywodzi się jeden z prezydentów Olsztyna – Oskar Belian, dzięki któremu miasto zaczęło ekspresowo się rozwijać. Wprowadził kanalizację, prąd do miasta, powiększył znacznie jego granice, a także „uzbroił”. Podczas sprawowania funkcji

Początkowo plaża była wąskim paskiem piasku i pokrytym trawą łagodnym zboczem. Z boku stała szopa na łódki, obok na wodzie kołysało się kilka z nich. widać krzątających się robotników i mężczyznę w meloniku siedzącego na łódce. To pocztówka z początku XX wieku podpisana Oletzkoer See mit Badeanstalt. Marrgrabowa. Dawni mieszkańcy miasta byli dumni ze swojego jeziora i chętnie uwieńczali je na niezliczonej ilości pocztówek. Miejskie kąpielisko i niedaleka Marina dla

Kanał Elbląski jest użytkowany nieprzerwanie od 160 lat. W 1978 fragment kanału uznano za zabytek techniki, natomiast w 2011 został uznany za pomnik historii. Kanał Elbląski w 2007 r. w plebiscycie „Rzeczpospolitej” został uznany za jeden z siedmiu cudów Polski. Całkowita długość kanału z odgałęzieniami wynosi 151,7 km, aczkolwiek można spotkać dane określające długość głównego szlaku wodnego na 127,5 km, a odnóg bocznych – na 65 km. Powiązana z Kanałem

Po wybudowanej w II połowie XIV wieku Bramie Lubawskiej do naszych czasów przetrwała tylko baszta, która ma charakter masywnej wieży, wzniesionej z czerwonej cegły, na planie kwadratu, o dwuspadowym dachu, krytym dachówką. Sama Brama Lubawska przed wiekami była główną bramą wjazdową do miasta od strony północno-zachodniej. Brama miała fortyfikowaną wieżę zakończoną blankami i przejazd o podwójnych wrotach. Przed bramą stały dwie dodatkowe wieże, usytuowane na wale między dwiema fosami, połączone ruchomą kratą

Klasztorek to gotycka budowla o charakterze obronnym, usytuowana w południowo-wschodnim narożniku miasta i należąca do miejskich fortyfikacji. Pierwotnie wschodnia jej część spełniała rolę baszty narożnej. W wiekach późniejszych klasztorek wykorzystywany był jako szkoła dla niższego personelu kościelnego, koszary, biblioteka miejska, kino, a nawet spichlerz. Zabytek ten, zniszczony w 1945 r. i odbudowany w latach 1967-1988, został zaadaptowany na filię Archiwum Państwowego. Archiwum przestało użytkować obiekt w 2017 roku,