Zamek w Ząbkowicach Śląskich jest pięknym obiektem, który pełni funkcje nie tylko turystyczne, ale to również świetna przestrzeń do działalności kulturalnej. Jest to możliwe dzięki dużemu dziedzińcowi, klimatycznemu międzymurzu, bastei czy przyziemiom. Zamek w Ząbkowicach Śląskich – to 700 lat bogatej historii. Obecny, renesansowy budynek został wzniesiony w latach 1522–1532 na miejscu gotyckiego zamku obronnego, który w połowie XV wieku został zniszczony. Nowa rezydencja powstała z inicjatywy księcia Karola I Podiebrada. Wielokrotnie […]

Budynek ratusza posiada wyjątkową wartość historyczną. Pierwotnie stanowił siedzibę władz miejskich. Ratusz wzmiankowany był w 1385 r jako budynek murowany. W kolejnych latach budynek był kilkukrotnie przebudowywany i odbudowywany. 24 kwietnia 1858 roku ratusz spłonął w wyniku wielkiego pożaru miasta. Na miejscu dawnego obiektu, który (z wyjątkiem wieży) został rozebrany, w latach 1862-1864 wybudowano obecny ratusz. Budynek powstał według projektu Alexisa Langera, przy

Zakład został zbudowany w 1901 roku. Data ta odnosi się je-dynie chyba do obecnie istniejącego zespołu. Rok 1901 widnieje na frontonie jednego z budynków. Browar w Zakrzowie istniał jednak już wcześniej. Na przykład w 1885 roku działa tam browar, którego dzierżawcą był Max Fulde. Układ przestrzenny. Mimo że powstał w 1901 roku oparty jest o rozwiązania architektoniczne jak i konstrukcyjne w duchu historycznej architektury II połowy XIX wieku. Zachowane są nadal wszystkie

W 1880 roku Eduard Petzold zawitał na zaproszenie Heinricha Schneidera, właściciela majątku w Sarnach i Włodowicach w Dolinie Włodzicy. Przez kolejne 10 lat krajobraz pomiędzy zamkiem a dworem był kształtowany według wskazań zasłużonego dla ziemi noworudzkiej ogrodnika. Powstał wówczas wraz z zamkiem w Nowej Rudzie i Dworem Górnym rozległy zespół krajobrazowy. Dolina rzeki, okoliczne jary oraz masywy wzgórz wzbogacone o roślinne aranżacje stworzyły unikalne dzieło kulturowo-przyrodnicze. Nie dziwi

Budynek szachulcowy, wielkogabarytowy, powstał w połowie XIX w jako ujeżdżalnia koni regimentu wińskiego. Przez lata zmieniał właścicieli i funkcję. W latach 20 i 30 -tych XX wieku był własnością żydowskiej rodziny Steihardtów, którzy prowadzili w niej działalnośc gospodarczą (młyn, piekarnia, handel nawozami). Rodzina uciekła w ostatniej chwili (w grudniu 1939 r.) do Ameryki. Budowla, ostatnia pamiątka po żydowskiej społeczności. Obecnie przy stodole odbywają się spacery historyczne uczniów tutejszej

Budynek stacji Wierzbowa Śląska ( niemiecka nazwa Ruckenwaldau ) z roku najprawdopodobniej 1875 ponieważ wtedy wybudowano odcinek skrótowy Miłkowice -Jasień magistrali kolejowej Wrocław -Berlin. Niepowtarzalna forma ( np. zadaszenie ) i przykład piękna wynikającego z prostoty. Przetrwał prawie 150 lat czyli w niezmienionym kształcie, częściowo zatarte cechy stylowe np. przemalowania elewacji ( pierwotnie naturalny mur ceglany) czy też zmienione ozdobne deski dolnej

Świątniki, to miejscowość wzmiankowana po raz pierwszy w 1148 roku. Dobra rycerskie w Świątnikach należały między innymi do rodzin: von Brinnig, von Gellhorn, von Leippe i von Sandretzky. W latach 1734-1809 właścicielamimajątku byli przedstawiciele rodu von Zedlitz. Następnie posiadłość   hrabia Julius von Zedlitz-Trütschler. W rękach jego potomków dobra pozostały do 1945 roku. Pierwsza renesansowa rezydencja została wzniesiona w Świątnikach pod koniec XVI wieku. W latach 1740-1750 siedziba

Budowę murów obronnych rozpoczęto pod koniec XIII wieku, kiedy to mieszczanie średzcy wystąpili do króla Karola Luksemburskiego o zezwolenie na ich wzniesienie. Mury poprowadzono wzdłuż granic miasta i połączono je z zabudowaniami zamku kasztelańskiego, wzniesionego nieco wcześniej, na początku drugiej połowy XIII wieku. W XIV wieku obwarowania musiały być już naprawiane i modernizowane. Obowiązek ten spoczywał na mieszczanach, jednak w 1341 roku nowy władca księstwa, Jan Luksemburczyk, nie chcąc

Budynek jest piękną starą willą wybudowaną w 1905 roku i reprezentuje charakterystyczną sudecką architekturę z elementami secesyjnymi, pięknymi werandami i tarasem, oraz zachowaną ornamentyką nawiązującą do stylu norweskiego. Został odratowany w 2014 r.przez fundację i częściowo odrestaurowany, jednak wymaga dalszych nakładów finansowych. Obecnie mieści się w nim galeria szkła kryształowego z bogatą kolekcją szkła millefiorii. Znajduje się tutaj pracownia szkła, oraz pracownia warsztatowa i sala wystawiennicza w której odbywają się

Renesansowy okazały dom wzniesiony jako dwór książąt brzeskich, oraz poborcy podatkowego zbudowany został w latach 1605-1606, prawdopodobnie przez pochodzącego z Legnicy budowniczego Hansa Lucasa. Wnętrza wykańczane były w latach 1607-1612 z inicjatywy księcia brzeskiego Jana Chrystiana. W roku 1766 przebudowano dach budynku na dwuspadowy, likwidując okazałe manierystyczne szczyty i facjaty. W latach 1826-1945 w budynku mieściła się siedziba sądu królewskiego. W poł. XIX w. we wnętrzu wprowadzono wtórne