W 1793 roku rząd austriacki rozpoczął sprzedaż dóbr ziemskich starostwa podzielonego na sekcje. Tylmanowa wraz z Ligaszówką i Kłodnem poprzez licytację została nabyta przez Antoniego Berskiego. W 1840 roku syn Antoniego – Wiktor Berski rozpoczął budowę murowanego, klasycystycznego dworu. Jak podają źródła w 1868 roku do majątku przynależy 172 mg roli, 65 mg łąk, 33 mg pastwisk i 1172 mg lasu. Po 1919 roku majątek należał do syna Wiktora –

Dawny klasztor OO Bernardynów pochodzi z XV wieku. Jedyny pozostały gmach głównej budowli klasztornej i jeden z najstarszych budynków Tarnowa, wyróżniający się piękną architekturą. W końcu XVIII wieku, wraz z całą kolegiatą został pozbawiony cech kościoła klasztornego. Reszta zabudowań została wyburzona w związku z przebudową tej części miasta i pozbawiona cech obronnych przez wyburzenie murów, zniwelowanie wałów obronnych i rozebranie potężnej bastei obronnej wraz z pobliskimi basztami. Obecnie

Dwór odwołujący się do tradycji włoskiej willi renesansowej. Budynek murowany z cegły, parterowy, nakryty niskim dachem czterospadowym, z ryzalitami (frontalnymi skrzydłami nakrytymi niskimi daszkami dwuspadowymi), pomiędzy którymi, na środku, znajduje się wejście. W tympanonach wieńczących ryzality znajdują się herby Jastrzębiec (Józefa Wykowskiego) i Leliwa (prawdopodobnie żony Wykowskiego). Po zachodniej stronie ryzalit środkowy zwieńczony trójkątnym frontem, również z herbami Jastrzębiec i Leliwa w tympanonie (tym razem

Zamek w Wiśniczu to (po Wawelu) największy zamek w Małopolsce i jedna z największych twierdz XVII-wiecznej Rzeczypospolitej. Według najwcześniejszych przekazów historycznych w XIII wieku, Wiśnicz był w posiadaniu rodu Gryfitów, a następnie, z ich nadania, przeszedł na własność klasztoru benedyktynek w Staniątkach. Dokumenty klasztorne pokazują, że w połowie XIV wieku zamek stał się własnością możnego rodu Kmitów. Fundatorem wiśnickiego zamku był Jan Kmita herbu Szreniawa, sprawujący w latach 70. XIV

Przy ul. Straszewskiego 21-22, w centrum starego Krakowa, naprzeciwko Plant, blisko głównej siedziby Uniwersytetu Jagiellońskiego, nieopodal Wzgórza Wawelskiego i z widokiem na Kopiec Kościuszki, znajduje się klasycystyczna, elegancka, piękna, ale mocno nadgryziona zębem czasu, zakurzona i zniszczona kamienica. Mieści się w niej siedziba jednej z najbardziej prestiżowych i znanych w Polsce uczelni artystycznych: Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego (do 2017 roku pod nazwą: Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika