Dwukondygnacyjny budynek na planie zbliżonym do kwadratu z lat 30-tych XX wieku nawiązujący do form budownictwa łużyckiego (z tzw. murem pruskim z elementami drewnianej konstrukcji) położony na skraju Dziewkowic. W części parterowej obiekt murowany z kamienia wapiennego, na piętrze o charakterystycznej konstrukcji ryglowej. Czterospadowy dach pokryty dachówką „esówką”.
Od początku obiekt wykorzystywany był na cele oświatowo-wychowawcze. Zgodnie z zapisami w lokalnych kronikach mieszkańców Dziewkowic, do 1945 w obiekcie był Jugendheim, co należy raczej odczytywać jako przedszkole niż dosłownie „dom dziecka”. W okresie wojennym w obiekcie miała mieścić się również siedziba Hitlerjugend. 21 stycznia 1945, gdy do wioski wkroczyły wojska radzieckie, obiekt został zajęty przez żołnierzy (podobnie jak i budynek szkoły – m.in. na potrzeby rannych żołnierzy).
Ze wspomnień mieszkańca Dziewkowic wynika, że ostatni żołnierze radzieccy opuścili obiekty szkolne w sierpniu 1945 rok. W pierwszych latach powojennych można domniemywać, że dzieci z Dziewkowic do szkoły uczęszczały do sąsiedniej Jemielnicy. Po wojnie wskazanie umiejscowienia przedszkola w obiekcie datuje się na 1947 rok. Budynek był wykorzystywany na cele przedszkolne do lat 80-tych, kiedy to po dobudowaniu nowego przedszkola obiekt zabytkowy stracił funkcję użytkową.
