Dworek wraz z parkiem otrzymała Maria Konopnicka w darze od narodu polskiego 8 września 1903 r. z okazji jubileuszu 25-lecia pracy literackiej. W Żarnowcu spędzała poetka wiosenno-letnie miesiące, prowadziła działalność pisarską (napisała tu m.in. Rotę), oświatową i patriotyczno-społeczną. Konopnicka opuściła Żarnowiec 15 września 1910 r. i wyjechała do sanatorium „Kiselki” we Lwowie, w którym zmarła 8 października i spoczywa na Cmentarzu Łyczakowskim. Po śmierci Konopnickiej w dworku zamieszkiwały jej córki − Laura Pytlińska (1872-1935)

Ruiny dawnego zespołu klasztornego Karmelitów Bosych w Zagórzu są przykładem późnobarokowej architektury sakralnej o charakterze obronnym. Zespół klasztorny, wzniesiony w początkach XVIII wieku, murowany z kamienia, obejmuje: kościół, klasztor z wirydarzem, budynek bramny, kordegardę, foresterium, wozownię, mury obronne, obelisk i pozostałości budynku szpitala. Fundatorem klasztoru był Jan Franciszek Stadnicki. Za początek klasztoru przyjmuje się datę 1700 r., natomiast wprowadzenie zakonników nastąpiło w 1714 r., prace budowlane

Spichlerz stanowi część zespołu dworsko-parkowego, którego historia sięga co najmniej XVI w. Spichlerz został wybudowany w 2 poł. XIX w. Wcześniej na jego miejscu usytuowane były rozległe budynki gospodarcze ustawione w czworobok. Prawdopodobnie w ostatniej ćwierci XIX w. majdan gospodarczy został odsunięty dalej na zachód, a na jego miejscu wybudowano spichlerz. Na początku XX w. był on znacznie zniszczony – być może był to wynik zniszczeń podczas

Zabytkowy spichlerz dworski jest jednym z dwóch zabytków na terenie gminy Tryńcza. Jeden z nich to strażnica kolejowa, która została wyremontowana i obecnie służy do prowadzenia działań kulturalnych. Spichlerz dworski w Tryńczy wybudowany został na przełomie XVII i XVIII w. Zlokalizowany jest na terenie parku w m. Tryńcza. Jest budynkiem dwukondygnacyjnym, niepodpiwniczonym, wykonanym w technologii murowanej. Powierzchnia całkowita budynku wynosi 712 m2, powierzchnia zabudowy 356 m2 a kubatura ok.

Dwór wzniesiony na początku XIX w przez rodzinę Pilińskich. W latach 30 XX w. w posiadanie dworu weszła rodzina Leszczyńskich, u których przebywał i tworzył malarz i dramaturg Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy). Śladem po jego wizytach jest malowidło, które odkryto w jednym z pomieszczeń budynku i zachowało się do chwili obecnej. Dwór usytuowany w centrum Tarnowca to ostatni zachowany zabytek na terenie gminy. Opis powstał dzięki panu Łukaszowi z Glinika Dolnego

Dwór Myszkowskich w Stubnie został wybudowany w latach 1918-1920 na miejscu starego, drewnianego dworku z przełomu XVIII-XIX wieku. Wchodzi w skład zespołu dworsko-parkowego i jest otoczony zabytkowym parkiem krajobrazowym, pochodzącym z początków XIX wieku. Wspomniany zespół dworsko-parkowy uniknął poważniejszych przeróbek i zachował pierwotny układ przestrzenny z Dworem pośrodku. Dwór Myszkowskich stanowi charakterystyczną cechę krajobrazu, kultury i historii Gminy Stubno. Został zbudowany w neoklasycystycznym stylu – budynek

Jest to zabytek na skalę europejską. Jest namacalną pamiątką i świadectwem historii II wojny światowej. Zbudowany przez hitlerowców w lata 1940-1941. Tunel schronowy jest największym obiektem kompleksu Anlage Süd – liczy 393 m długości, blisko 12 m wysokości i ma ściany grubości ponad 2 m. Jego kształt jest łukowaty, co chroni go przed bezpośrednim atakiem bombowym. Ma on także system zabezpieczeń przed atakiem chemicznym. W 1941 r. w schronie kolejowym zatrzymał się

Budynek obecnego Zespołu Szkół Agroprzedsiębiorczości ponad sto lat temu wchodził w skład zespołu obiektów Krajowej Niższej Szkoły Rolniczej w Miłocinie. Wówczas do majątku szkolnego należały: budynek szkoły, dom dyrektora, dom nauczycieli, dom woźnego, spichlerz, piwnica, chlewnia oraz obora. Budynek ówczesnej Krajowa Niższej Szkoły Rolniczej, otworzonej w 1906 roku, znajdował się na terenie dawnego folwarku miłocińskiego, należącego kolejno do rodzin: Skrzyńskich, Bobrownickich i Jędrzejowiczów.

Zabytkowy budynek dawnych stajni cugowych Księcia Andrzeja Lubomirskiego usytuowany na terenie Zespołu Pałacowo-Parkowego obecnie Muzeum w Przeworsku powstał na pocz. XIX w., a po roku 1869 został rozbudowany. Obecnie w budynku mieści się ekspozycja i biura Działu Historii Pożarnictwa (Muzeum Pożarnictwa), które jest drugim pod względem wielkości Muzeum Pożarnictwa w Polsce. Powstało ono w 1974 r. z prywatnych zbiorów kolekcjonera i działacza Ochotniczej Straży Pożarnej w Przeworsku pana Leona