Willa z początków XX w. (prawdopodobnie 1906 r.), przyciąga wzrok i zainteresowanie mieszkańców swoją formą (zbliżoną do fabrycznych zabudowań w Markach) i położeniem (przy dużym skrzyżowaniu, pośród zieleni niedawno rewitalizowanego skweru z integracyjnym placem zabaw). Budynek najprawdopodobniej pierwotnie pełnił funkcje zarówno mieszkalne jak i gastronomiczne (restauracja, szynk) – jeszcze po wojnie, na jednej ze ścian istniał malowany szyld, który wskazywał na takie przeznaczenie. W okresie powojennym pełnił funkcje mieszkalne

W 2021 r. gmina Mszczonów odkupiła z rąk prywatnych zabytkowy młyn motorowy. Budynek pochodzący z końca XIX wieku, by odzyskać dawną świetność, wymaga kapitalnego remontu. Jest to jedyny ocalały po II wojnie światowej młyn w całej gminie. Lokalny samorząd podjął się działań mających na celu jego ponowne uruchomienie i stworzenie swoistego „żywego muzeum” ukazującego 6 głównych rzemiosł obecnych od wieków w Mszczonowie: młynarstwa, piekarstwa, szewstwa, stolarstwa, garncarstwa i rymarstwa

Płock i Warszawa to jedyne miasta w Polsce, w których zachowały się tzw. rogatki miejskie. Ich budowa w Płocku była konsekwencją (podjętej przez władze zaboru pruskiego) decyzji o rozbudowie miasta i likwidacji średniowiecznych murów miejskich. Rogatki powstały przy głównych traktach komunikacyjnych prowadzących do miasta. Swoje nazwy wzięły od miejscowości, do których dane trakty prowadziły. Rogatki stanowiły siedzibę miejskich władz skarbowych, których zadaniem było pobieranie opłat celnych i drogowych. Zostały wybudowane

W 1840 roku w Radomiu zbudowano Rogatkę Lubelską – szóstą rogatkę miejską. Budynek w stylu klasycystycznym zaprojektował Henryk Marconi, jeden z najwybitniejszych architektów XIX wieku, tworzących na ziemiach polskich – ten sam, który zaprojektował m.in. Hotel Europejski i Kościół Wszystkich Świętych w Warszawie. W okresie międzywojennym Rogatka Lubelska utraciła swoją pierwotną funkcję i stała się łaźnią miejską – na skutek rozbudowy w latach 1922-1925, według modernistycznego projektu Kazimierza

Pałac znajduje się w połowie drogi między Płockiem a Płońskiem. Pierwsze zabudowania na terenie dzisiejszego pałacu murowanego w Staroźrebach powstały w pod koniec XVI w., w typie wilii włoskiej. Prawdopodobnie był to jedyny tego rodzaju obiekt na Mazowszu. Majątek należał wtedy do biskupa chełmskiego Wojciecha Staroźrebskiego. W latach 1580–1769 był własnością rodziny Krasińskich, którzy wzbogacili bryłę obiektu o galerię oraz przebudowali elewacje. Następnie majątek został sprzedany Onufremu Bromirskiemu, który przebudował

Zabytkowy park przy Muzeum im. Kazimierza Pułaskiego w Warce to niezwykłe miejsce, które warto wybrać, ponieważ łączy w sobie piękno przyrody, historię i kulturę. Został założony w XVIII wieku i przekształcony w kolejnych stuleciach. Jest to jeden z najbardziej urokliwych fragmentów Warki, położony na skarpie i zboczach nad Pilicą. W parku znajdują się pomniki przyrody, takie jak kilkusetletnie dęby i lipy, a także ciekawe budowle – jak romantyczna altana, kapliczka Najświętszej

Dwór został wybudowany w ostatniej ćwierci XIX wieku dla rodziny Bagieńskich. W latach 30-tych XX wieku posiadłość należała do rodziny Podczaskich. Po II wojnie światowej we dworze została ulokowana szkoła. W roku 1998 szkoła została przeniesiona do nowego budynku a dwór opustoszał. W ciągu kilku następnych lat okoliczni mieszkańcy doprowadzili go do ruiny dewastując i kradnąc wyposażenie – m.in. powyrywano stolarkę i podłogi oraz zniszczono zabytkowe piece. Ówczesnym właścicielem dworu było

Dworek – pałac w którym mieści się szkoła i internat dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie (w stopniu lekkim, umiarkowanym, znacznym i głębokim) oraz z niepełnosprawnościami sprzężonymi, w tym z autyzmem. Ośrodek swoją historią sięga do czasów, kiedy opiekę nad dziećmi pełniły siostry Benedyktynki Samarytanki Krzyża Chrystusowego (nosi imię Matki Wincenty Jadwigi Jaroszewskiej – założycielki Zgromadzenia) – i taką misję pełnią dzisiaj w tej szkole zatrudnieni nauczyciele. Ośrodek zapewnia edukację,

Po modrzewiowym dworze w Zegrzynku zostały właściwie tylko prowadzące do niego betonowe schody z lat 20. XX w. Jego ponad dwustuletnią historię zakończył tragiczny pożar. Dworek wybudowano prawdopodobnie ok. 1838 r. dla rodziny Krasińskich. W 1856 r. dwór i okoliczny teren wydzierżawiła spółka zbożowa z Warszawy, która w 1860 r. wybudowała młyn parowy. W 1880 r. zakład był własnością spółki Stanisława Kropiwnickiego, który zaproponował posadę dyrektora młyna Zygmuntowi Szaniawskiemu. Okres prosperity