Toruń to nie tylko gotyk, ale także modernizm, jak w przypadku „Harmonijki. Collegium Minus to wyjątkowy wygląd oraz różnorodność stylów. modernistyczny gmach wzniesiony w drugiej połowie lat 30. XX wieku w Toruniu. Budynek znajduje się w zachodniej części Zespołu Staromiejskiego, przy ul. Fosa Staromiejska 1a, w sąsiedztwie Sądu Okręgowego, Sądu Rejonowego oraz Aresztu Śledczego. Opis powstał dzięki Pani Mariannie z Torunia oraz na podstawie: https://pl.wikipedia.org/wiki/Collegium_Minus_Uniwersytetu_Miko%C5%82aja_Kopernika_w_Toruniu

Spichlerz zbudowany w 1709 r. jest budynkiem wolnostojącym, jednokondygnacyjnym z użytkowym poddaszem i strychem, zwieńczony dachem dwuspadowym, naczółkowym, pokrytym eternitem. Budynek, wniesiony jest na planie prostokąta, nie jest podpiwniczony. Spoczywa na kamienno – ceglanych fundamentach. Ściany drewniane o konstrukcji wieńcowej od środka obmurowane. Ściany wnętrza otynkowane. Strop piętra posadowiony na osobnej konstrukcji nośnej niezależnej od zrębu. Drzwi wejściowe oryginalne, spągowe, futrowane. Stolarka okienna wtórna, krosnowa jednoszybowa.

Budynek powstał w 1886 r. Wybudowany jako jako zabudowa gorzelni od 25 grudnia 1929 r. zaadoptowany jako Kościół parafialny, a właściwie kaplica nowo utworzonej Parafii Pruszcz. Gdy wybudowano nową świątynię w 1993 r. Budynek pełnił funkcję rekreacyjno-kulturalną GOKSIR-u istniała tam też pomoc prawna, kawiarenka, odbywały się tam liczne spotkania kulturalne oraz bale sylwestrowe w czasach świetności. Budynek znajduję się w centralnej części miasta Pruszcz, stanowi nieodzowny

Muzeum Ziemi Krajeńskiej mieści się w dawnym magazynie zbożowym, który był typową budowlą w XIX -wiecznym Nakle, w owym czasie regionalnym centrum przeładunku i magazynowania zboża. Do dziś zachowało się w mieście jeszcze 6 podobnych obiektów (w tym 2 zrekonstruowane). Spichlerz został wzniesiony w technice szkieletowej (popularny „pruski mur”) na przełomie XIX i XX wieku. Pierwszym właścicielem znanym ze źródeł pisanych (księga wieczysta z 1905 roku) był Salomon

Dwór w Mileszewach został zbudowany w pierwszej połowie XIX wieku. Piętrowy budynek posadowiony został na wysokich piwnicach, być może wcześniejszego budynku, na planie prostokąta, z gankiem od strony frontowej, niewysoką wieżą oraz piętrową przybudówką z końca XIX wieku. Ma wiele ciekawych elementów architektonicznych charakterystycznych dla tamtego okresu. Najpierw jego właścicielami byli Łyskowscy, tu w 1920 roku urodził się i potem mieszkał Ignacy Łyskowski – działacz niepodległościowy, polski

Dworzec w Koronowie jest siedzibą trzech organizacji. Budynek wykorzystywany jest przez pracowników technicznych (jak toromistrzowie i drużyny konduktorskie), dawną poczekalnię i lampiarnię zajmuje Stowarzyszenie Koronowo Budzi Się, a ostatnie pomieszczenia – po dyżurnym ruchu i kasie biletowej – wynajmuje Koronowskie Stowarzyszenie Rozwoju Turystyki „Szczęśliwa Dolina”. Stowarzyszenie „Szczęśliwa Dolina” od kilku lat organizuje imprezy w kolejowych klimatach – Rowerowy Rajd Wąskotorówki (maj), plener fotograficzny Fot-Kol

Wyjątkowy w skali kraju przykład średniowiecznych magazynów zbożowych, będących równocześnie segmentem średniowiecznego nadwiślańskiego systemu fortyfikacji miejskich Grudziądza. Spichlerze w Grudziądzu pojawiły się m. in. dzięki wystawieniu przez Mistrza krajowego Prus Meinharda von Querfurta w dniu 18-06-1291 r., specjalnego przywileju. Dokument ten umożliwił miastu uzyskanie pozwolenia na handel oraz zapewnił posiadanie ściśle określonego miejsca, obejmującego teren wewnątrz murów obronnych, a także łąk i ogrodów do nich przylegających.

Pod koniec XIX wieku na terenie Grudziądza istniało kilka szkół podstawowych określanych wtedy jako powszechne. Były to szkoły niemieckie, wielowyznaniowe, osobne dla dziewcząt i chłopców. W związku ze wzrostem liczby mieszkańców Grudziądza wszystkie one były przepełnione. Pojawiła się konieczność wybudowania nowej szkoły. W 1891 roku władze miejskie i szkolne Grudziądza podjęły decyzję o budowie szkoły. Wykupiono teren przy ulicy Rzezalnianej – tak wtedy nazywała się

Dwór z pocz. XX w. Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z lat 1557-1567, kiedy to została wymieniona w tzw. rejestrze poborowym jako Czołowo minor. W 1 poł. XVII w. właścicielami majątku byli J. Tarnowski i S. Czołowski. W 2. poł. XVII w. wieś znajdowała się w obrębie starostwa radziejowskiego. W 1729 r. jej właścicielem został Stanisław Kościelski herbu Ogończyk, a w 1779 r. rodzina Popowskich. W następnych latach Czołówek stał

Obecny budynek ,,Zielonej Szkoły” w Chomiąży Szlacheckiej powstała u progu I wojny światowej. Odpowiadać miał za kształcenie najmłodszych w tamtych czasach. Wybuch Wielkiej Wojny częściowo utrudnił jej pełne działanie. Odzyskanie przez Polskę niepodległości i wcielenie do Ojczyzny Chomiąży Szlacheckiej (po wygranym Powstaniu Wielkopolskim) sprawiły, że w dwudziestoleciu międzywojennym szkoła wreszcie mogła w pełni wychowywać w duchu patriotycznym następne pokolenia Polaków. Była to wtedy jedyna na okolice 5 klasowa szkoła podstawowa